Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

uno stabat, “ut hoc donum accipias!” et torquem argento
atque margaritis factum extulit, quem Dainus ei, ut
discedebat, dederat.
“quomodo ego tale donum merui, o hobbite?” rex inquit.
“sane, er, putaui, tibi scire licet,” Bilbo aliquanto
conturbatus
inquit, “aliquam, er, remunerationem dari pro hospitio
tuo oportere. uolo effractarium etiam humanitatem suam
habere. multum uini tui bibi et multum panis edi.”
“donum tuum accipiam, o Bilbo Splendide!” rex
grauiter inquit. “et te amicum dryadibus et benedictum
nomino. umbra tua numquam decrescat (aliter furari erit
res nimis facilis)! uale!”
tum dryades ad Siluam se uerterunt, et Bilbo iter longum
domum incepit.
antequam rediit, multa ardua atque facinora passus est.
Vastitas illa erat etiam Vastitas illa, in qua erant multa
praeter gobelinos; sed bene ducebatur atque bene
custodiebatur – magus cum eo fuit, Beorn quoque per
plurimam partem itineris – ut numquam rursus in periculo
magno esset. itaque, media hieme, Gandalphus et Bilbo
secundum margines Siluae ambos usque ad ianuas domus
Beornis reuenerant; in quo loco ambo aliquamdiu
manserunt. ibi tempus Saturnalium fuit calidum
iocosumque; et homines a Beorne conuocati ad epulandum
e locis longe lateque diuersis aduenerunt. nunc gobelini