Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

fluebant humiliora in aqua uisa esse, eo coniecit nanos in
eis inesse.
“utinam ego opercula satis stricte imposuerim!”
cogitauit, sed mox de se adeo exercitus est ut nanorum
oblitus sit. caput suum super aquam tenere potuit, sed
algens horrebat et utrum moriturus esset antequam fortuna
fuerit secunda, an quousque adhaerere posset, an se
demittere et ad ripam natando conari periclitaretur miratus
est.
mox fortuna sane facta est secunda: fluuius uorticosus
nonnullas cupas iuxta ripam in uno loco tulit, quae ibi in
quadam radice celata aliquamdiu haesitauerunt. tum Bilbo
occasionem ascendi latus cupae suae, dum illa ad alteram
tenetur, cepit. sursum repsit sicut mus submersus, et
extensus ad se librandum quam maxime potuit in summo
iacuit. aura fuit frigida sed melius quam aqua, et sperauit
fore ut se non subito reuolueretur quam primum iterum
profecti erunt.
mox cupae iterum liberatae secundo flumine se
uertentes atque torquentes in fluuium principem egressae
sunt. tum ille cognouit rem tam difficilem esse quam
ueritus erat; sed nescio quomodo eam, quamquam ea
miserabiliter incommoda fuit, agere potuit. feliciter
leuissimus fuit, et cupa fuit magna et aliquantum rimosa ut
iam nunc paulum aquae accepisset. nihilominus res fuit
quasi mannum uentre globoso, qui semper de se uoluenti in
gramine cogitabat, sine et freno et * stapediis equitare