Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

ceperint!” ceteris paribus nihilominus, moleste sensit illos
non in animo habuisse eum hanc gemmam mirabilem
carpere atque eligere oportere, et molestiam ex ea re
etiam exorturam esse.
nunc rursus perrexit. de latere altero ingentis acerui,
quem scanderat, descendit, et scintilla facis eius ex
aspectu nanorum uigilantium euanuit. mox autem eam
procul iterum uiderun t. Bilbo solum aulae transibat.
perrexit, donec ad magnas fores in parte ulteriore
aduenit, et ibi aura quaedam eum reuixit, quae paene
lucem eius exstinxit. ille timide per eas aspexit, et
aspectum meatuum ingentorum et gradus hebetes
incipientes ascendere in caliginem uidit. adhuc fuit nec
aspectus nec sonitus Smaugis. se uersurus et rediturus,
cum quaedam forma nigra in eum insiluit atque faciem eius
uerrit. stridit atque tremuit, et retro lapsus decidit. fax eius
capite prono cecidit et exstincta est!
“solum uespertilio, ut puto et spero!” miser inquit. “sed
nunc quid agam? qua est Oriens, Meridies, Septentriones,
uel Occidens?”
“Thorine! Baline! Oine! Gloine! Kili! Fili!” clamauit
quam maxime potuit – qui sonitus esse exiguus et paruus in
tenebris latis uisus est. “lux exstincta est! utinam aliquis
ueniat ut me inueniat atque iuuet!” uirtus per hoc
momentum temporis omnino defecerat.
nani clamores eius hebetes paruosque audiuerunt,
quamquam uerbum solum, quod capere potuerunt, fuit