Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

cum Gandalphus Bilbonem uidisset, laetatus est.
“Baggins” exclamauit. “di immortales! qui post omnes res
uiuit – ego laetus sum! admirabar num fortuna tua etiam te
seruaret! res terribilis, quae paene fuit calamitosa. sed
maneant ceteri nuntii. ueni!” grauius inquit. “tu uocatus
es;” et hobbitum ducens, illum in tabernaculum tulit.
“salue! Thorine,” introiens inquit. “eum attuli.”
ibi quidem Thorinus Scutumquerceum, multis uulneribus
uulneratus, armisque ruptis atque secure scissa humi
deiectis, iacuit.
qui, “uale, effractari bone,” inquit. “nunc ad aulas
mansionis abscedo, ut iuxta patres meos sedeam donec
orbis terrarum restitutus erit. quia nunc omne aurum atque
argentum relinquo, et quo id parui pretii est abscedo, uolo
a te in amicitia discedere, et utinam possim recipere et
uerba mea et res gestas ad Portam.”
Bilbo doloris plenus in unum genu procubuit. “uale, Rex
sub Monte!” inquit. “hoc est facinus acerbum, quod in hoc
modo conficiendum sit; neque mons auri id emendare
potest. nihilominus, laetus sum me partem in periculis tuis
habuisse – quae est res maior quam quisquis Baggins
meret.”
“minime!” Thorinus inquit. “est plus boni in te quam tu
intellegis, puer Occidentis benigni. aliqua pars uirtutis
cum aliqua parte sapientiae in modo mixta. si plus nostri
cibum atque iucunditatem atque cantum maioris quam
aurum aceruatum aestimet, orbis iucundior sit. qui, uel