Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

dormire uisus est, paene mortuus et ater, odore uaporis
inuisi uix stertens. Bilbo in solum perrecturus erat cum
radium rubrum tenuem atque acutum subtus a palpebra
oculi laeui Smaugis uidit. ille solum fingebat se dormire!
ille aditum cuniculi intuebatur! Bilbo festinanter regressus
felicitati anuli benedixit. tum Smaug locutus est.
“itaque, fur! te olfacio et aerem tuum sentio. spiritum
tuum audio. ueni huc! tu ipse iterum donum carpe, nam
multa supersunt!”
sed Bilbo non tam indoctus in doctrina-draconum fuit
quam id. si Smaug sperabat illum satis facile propius
uenturum esse, falsus est. “minime, tibi gratias ago, O
Smaug Tremende!” respondit. “donorum causa non ueni.
modo cupiui te aspicere et cognoscere num tu uere sit tam
magnus quam in fabulis traditur. illis non credo.”
“itane dicis?” draco inquit, aliquantulum gratus, etiamsi
illis uerbis non credidit.
“re uera, carmina atque fabulae rem ueram nequaquam
contingunt, O Smaug Optime Maxime Cladium,” Bilbo
respondit.
“iucundos mores habes pro fure atque mendaci,” draco
inquit. “tu nomini meo familiaris esse uideris, sed ego
meminisse non uideor ut te olfecissem ante. quis es tu et
unde uenis, quaeso?”
“ita quaesis! sub colle uenio, et subter colles et supra
colles uiae meae tetenderunt. atque per aerem. ego sum qui
inuisus ambulat.”