Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

a tecto in capita eorum deciderunt. non mihi placet
cogitare quid, si ianua adhuc aperta sit, eueniret. longius
secundum cuniculum effugerunt, gaudentes se etiam uiuos
esse, dum pone eos foris fremitum atque quassationem irae
Smaugis audiunt. qui saxa comminuebat, murum atque
scopulum uerberibus caudae ingentis frangebat, donec
locus paruus altusque castrorum eorum, gramina tosta,
saxum turdi, muri a cochleis uelati, proiectum saxi
angustum, omnibus confractis, temere euanuerunt, et casus
saxorum confractorum de scopulo in uallem infra decidit.
Smaug latibulum suum in silentio furtiuo reliquerat,
tacitus in caelum euolauerat, tum ponderosus atque lentus
sicut cornix monstruosa in tenebris innatauerat, secundo
uento ad occidentem Montis, sperans se aliquid aut
aliquem inscium ibi capturum, et exitum meatus, quo fur
usus erat, aspecturum esse. cum et nihil inuenire et
neminem uidere posset, etiam in loco, in quo coniecerat
certe exitum esse oportere, haec fuit effusio irae suae.
ira in hoc modo emissa, sensit se meliorem esse et in
corde putauit se non rursus ab illa parte uexari. interim
ultionem ulteriorem petiuit. “Cupae-rector!” fremuit.
“pedes tui a latere aquae uenerunt, et non dubium est quin
tu aduersum aquam ueneris. odorem tuum nescio, sed si tu
unus hominum Lacus non sis, illi tibi subsidio fuerunt. qui
me uidebunt et recordabuntur quis sit uerus Rex sub
Monte!”
in igne ascendit et in meridiem ad Flumen Fluens