Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

cum illum reduxisset, nihilominus Filius funem paulo
dubitanter sustulit. quem hoc tempore magno ui iecit.
“firmus es!” Bilbo inquit,“nunc illum usque in siluam in
latere altero iecisti. illum leniter reduce.” Filius funem
lente reduxit, et post tempus nonnullum Bilbo inquit:
“caute! in lintre iacet; speramus uncum captum iri.”
captus est. funus adeo contentus est, ut Filius frustra
illum retraheret. Kilius eum adiuuit, tum Oinus et Gloinus.
qui illum attrahebant et attrahebant, et repente omnes in
terga deciderunt. Bilbo aspiciens, tamen, funem cepit, et
baculo paruam lintrem nigram trans fluuium currentem
reppulit. “iuuate!” clamauit, et Balinus tunc cum maxime
lintrem cepit antequam illa secundum fluuium defluit.
“ligata est tamen,” ille inquit funem fractum aspiciens,
qui etiam ab ea dependebat. “id bene attracta est, mi pueri,
et opus fortunatum quod funis noster erat fortior.”
“quis primus transibat?” Bilbo rogauit.
“transibo,” Thorinus inquit, “et tu mecum uenies, et
Filius atque Balinus, qui tot sunt quot linter uno tempore
ferre potest. posteaquam Kilius et Oinus et Gloinus et
Dorius; proxime Orius et Norius, Bifur et Bombur; et
postremum Dwalinus et Bombur.”
“postremus semper sum, quod non mihi placet,”
Bombur inquit. “hodie aliquis in mei uicem sit.”
“te non oportet esse tam pinguem. quia es, cum
nouissimo atque leuissimo onere lintris tibi eundum est.
noli fremere contra iussa, aut aliquid mali tibi accidet.”