Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

mihi licet dicere ursos paruos, ursos magnos, ursos
usitatos, et ursos ingentes giganteos adesse, omnes foris
saltantes a solis occaso paene ad solis orientem. a
partibus paene omnibus uenerant, praeter ab occidente
super flumen, a Montibus. ad illam partem unum uestigium
solum tetendit – nulla aduenerunt, solum ab hoc
egredientia. quae usque ad Carrec secutus sum. ibi in
flumen euanuerunt, sed aqua ultra saxum nimis alta et
fortis fuit ut non transirem. est satis facilius, si meministis,
a hac ripa ad Carrec transitu ire, sed in latere altero est
rupes quae ex alueo turbato exsurgit. multa milia passuum
mihi ambulandum fuit antequam locum inueni in quo
flumen fuit satis latum uadosumque mihi ut pedibus
transirem et narem, et retrorsus iterum multa milia
passuum donec uestigia iterum inueni. tunc tempus fuit
tardius ut illa non longe sequerer. quae recto itinere ierunt
ad siluaspinuum in latere oriente Montium Nebulosorum,
ubi conuiuium iucundum paruum cum wargis nocte ante
ultimam habuimus. et nunc puto me quaestioni primae
uestrae etiam respondisse,” Gandalphus finem fecit, tum
tacitus diu sedit.
Bilbo putauit se quid magus uellet intellegere. “quid
agemus,” clamauit, “si ille omnes wargos atque gobelinos
huc deduxerit? nos omnes capiemur atque necabimur!
putaui te dixisse illum non amicum esse illis.”
“ita dixi. et noli fatuus esse! te oportet cubitum ire,
ingenia tua sunt somnolenta.”