Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

eum stabat). “qui hac nocte locum clarum apud eos, qui
plurima beneficia ciuitati contulerunt, meruit; et cantuum
multorum perenniumque dignus est. sed, quamobrem o
ciuitates?” – et hic Dominus in pedes surrexit et maxima
clarissimaque uoce quidem locutus est – “quamobrem me
omnino culpatis? pro qua culpa remotus ero? qui
draconem e somno eius excitauerunt, quaesam? qui dona
diuitia atque auxilium amplum a nobis ceperunt, et nos
duxerunt ut crederemus cantus ueteres fieri posse ueros.
qui cordibus nostris mollibus et imaginationibus iucundis
indulserunt? quale aurum secundo flumine demiserunt ad
nos remunerandos? ignem-draconis et ruinam! a quibus
nos postulare remunerationem damni nostri oportet, et
uiduis atque orbis auxilium?”
ut uides, Dominus statum suum de nihilo non habuit.
cuius uerba effecerunt ut paulisper populus sententiae de
rege nouo omnino obliuisceretur, et cogitationes iratas ad
Thorinum atque comites eius uerteret. multi uerba ferocia
acerbaque passim clamauerunt; et aliqui, qui cantus
ueteres maximis uocibus ante cantauerant, nunc eisdem
uocibus clamitantes nanos draconem contra se de industria
excitasse audiebantur!
“stulti!” Vates inquit. “cur uerba et iram in illos
miserandos consumunt? non dubium est quin primi in igne
mortui sint, antequam Smaug ad nos uenit.” etiam haec
loquens, in cor suum sententia de thesauro claro Montis
sine custode uel possessore iacenti uenit, et repente siluit.