Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

demisso, dormiebat. promus, qui non animaduertere
uidebatur, aliquando secum dictitabat atque ridebat, sed
mox etiam capite in mensam demisso, dormiebat et prope
amicum stertebat. tum hobbitus irrepsit. mox, clauibus
ducis custodum spoliatis, Bilbo quam celerrime potuit
secundum meatus ad cellas festinauit. magnus globus
bracchiis ponderosus esse uisus est, et saepe cor
conturbatum est, anulo non excepto, nam claues non potuit
prohibere quominus aliquando clare tinnirent
crepitarentque, quamobrem ualde tremescebat.
primum ianuam Balini reclusit, tum iterum eam
diligenter occlusit cum primum nanus exierat. admiratio
maxima Balino incessit, sicut putare possis; sed,
quamquam e paruo conclaui operoso egredi gauisus est,
uoluit manere ut quaestiones rogaret et sciret quid Bilbo
acturus esset, et omnia de illa re.
“nihil temporis nunc!” hobbitus inquit. “me modo
sequere! nobis una manendum est neque periclitandum est
ne separemini. nobis omnibus effugiendum est aut nemini,
et haec est opportunitas ultima nobis. quam si inueniatur,
nescio quis sciat in quo loco rex te, manibus pedibusque
uinctis ut puto, deinceps deponat. noli disputare, mi
lepidissime!”
tum a ianua ad ianuam iit, donec illi, qui eum
sequebantur, in duodecim creti sunt – nemo quorum
praecipue agilis fuit, propter tenebras et propter
captiuitatem quorum diuturnam. quandocumque alius alium