Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

uertit!” et dum Vates admirans subsistit, turdus de rebus
gestibus in Monte atque omnibus, quae audiuerat, ei
narrauit.
tum Vates neruum-arcus ad aurem tetendit. draco
retrorsum se circumagebat, humiliter uolans, et dum
aduenit luna, super litus orientale orta, ingentes eius alas
colore argenteo illuminauit.
“sagitta!” sagittarius inquit. “sagitta nigra! te
nouissimam seruaui. numquam mihi defecisti et semper te
recepi. te a patre meo accepi, qui ab antiquis temporibus.
si umquam tu e fornacibus regis ueri sub Monte uenit, nunc
i et secunda fortuna festina!”
draco rursus deuolauit, humilior quam umquam, et dum
se uertit et descendit, uenter eius candidus cum ignibus
scintillantibus gemmarum in luna coruscabat – praeter
unum locum. magnus arcus sonauit. sagitta nigra directo e
neruo festinauit, directe ad lacunam iuxta pectus sinistrum,
ubi bracchium apertum est. ibi infixa est et euanuit, hamus,
hastile et penna, tam ferociter fuit uolatus. cum stridore,
qui homines exsurdauit, arbores cecidit, et lapides fidit,
Smaug in sublime exsiluit et, inuersus, ab alto perditus
decidit.
plenus in oppidum incidit. dolores eius ultimi id in
favillas atque cinera confregerunt. lacus fremens insiluit.
ingens uapor exsiluit, candidus in tenebris repentinis sub
luna. fuit quidam sibilus, quaedam scatebra, et tum
silentium. quod fuit finis Smaugis et Esgarothis, sed non