Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

praeterea.”
“tu es stultus pinguisque, Gulielme,” Bertus inquit, “ita
dixi ante uesperem hunc.”
“et tu es agrestis!”
“et id a te recipere nolo, Rostrum Huggins,” Bertus ait,
oculum eius pugno suo percutiens.
tum turba splendida fuit. modo satis ingenii Bilboni
superfuit, cum Bertus eum demisisset, ut e uia pedum
eorum rueret, antequam, nomina uerissima propriaque
inter se appellantes cum magnis uocibus, quasi canes
pugnabant,. mox manibus inter se amplecti paene in ignem
se uoluebant calcitrantes pugnis contundentesque, dum
Tomas cum ramo ambos uerberat ut illi mentes reciperent
– quae res, sane, illos iratiores quam umquam fecit.
quod fuisse oportuit tempus in quo Bilbo egressus est.
pedes autem miseri in manu ingenti Berti compressi erant,
nec anima reliqua in corpore habuit, et caput reuoluebatur:
itaque ibi anhelans paulum ultra orbem ignis paulisper
prostratus est.
in media pugna ipsa appropinquauit Balinus. nani
clamores a longe audiuerant et, postquam diu commorati ut
Bilbo aut regrederetur aut quasi bubo caneret, singillatim
ad lucem tam tacite quam potuerunt reptare coeperunt.
simul atque Tomas Balinum uenientem in lucem uidit,
ululatum terribilem emisit. nam trolla aspectum ipsum
nanorum (incoctorum) ualde oderunt. Bertus et Rostrum
statim pugnare destiterunt, et “saccus quidem, Tomas,