Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

sum illam senem auem intellegere nos,” Balinus inquit.
“nunc uigilias agitate, ut quod accidet uideamus!”
paulo post, alis plaudentibus turdus reuenit; cum quo
senex auis ualde decrepita uenit. caecus fiebat, uix uolare
potuit, et summum caput fuit caluum. fuit coruus magna
aetate, ingenti magnitudine. rigidus humi ante eos insedit,
lente alis plausit, et caput ad Thorinum demisit.
“o Thorine, Thraini fili, et Baline Fundini fili,” crocciit
(et Bilbo illa, quae ille dixit, intellegere potuit, nam lingua
uulgari non sermone auium utebatur.) “Roäc sum, Carcis
filius. Carc mortuus est, sed olim tibi notissimus erat.
centum annos et tres et quinquaginta abhinc cum ego ex
ouo eueni, sed illorum, quae pater mihi dixit, non
obliuiscor. nunc dux magnorum coruorum Montis sum.
pauci sumus, sed regem etiam dierum antiquorum
meminimus. multa gens mea foris sunt, nam magni nuntii in
Meridie sunt – alii sunt gaudia magna nobis, sed non
putabitis alios tam bonos esse.
“ecce! aues ad Montem et ad Conuallem a Meridie et
Oriente et Occidente rursus congregantur, nam nuntiatum
est Smaugem mortuum esse!”
“mortuum! mortuum?” nani clamauerunt. “mortuum! tum
sine causa timuimus – et nobis est thesaurus!” omnes
exsiluerunt et gaudentes exsultare coeperunt.
“ita, mortuum,” Roäc inquit.“turdus, cuius pennae
numquam decidant, illum mori uidit, et uerbis cuius
credere possumus. uidit illum pugnantem cum hominibus