Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

erecta in apertum lucebat. nescio quo modo omnes
perceperunt hunc nequaquam esse locum amoenum,
quamquam nihil mali uideri potuit.
repente ululatum quoddam ex prono collis audiuerunt,
longum horrentem ululatum. alterum ad dexteram et multo
propius eis respondit; tum alterum non longe ad sinistram.
erant lupi ululantes ad lunam, lupi se congregantes!
nulli lupi propinqui foramini Domini Bagginsis domi
habitabant, sed illum sonitum sciuit, qui ei in fabulis
saepenumero descriptus erat. quem consobrinus maior
quiddem (e stirpe Tookis), qui uiator egregius fuerat,
imitari solebat ut eum terreret. audire quem foris in siluis
sub luna fuit res nimia Bilbone. etiam anuli magici contra
lupos non multum utiles sunt – praecipue contra manus
malas, quae sub umbra montium gobelinis infestatorum,
super Limen Vastitatis in finibus ignotorum habitabant.
lupi illius generis acutius quam gobelini odorantur, neque
illis opus est te uidere ad te capiendum!
“quid agemus, quid agemus!” ille clamauit. “gobelinos
effugimus ut a lupis caperemur!” inquit, et prouerbium
factum est, quamquam nunc “e sartagine in ignem” in
eisdem locis incommodis dicimus.
“arbores ascendite, cito!” Gandalphus clamauit; et ad
arbores in margine nemoris cucurrerunt, illas cum ramis
humilioribus aut satis tenuibus quaerentes ut illas
ascenderent. quas tibi liceat conicere eos, celerius quam
umquam potuerunt, inuenisse; atque ascendere tam altius