Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

aenigma uera secundum leges antiquas.
nihilominus Gollum non statim in eum impetum fecit.
qui ensem in manu Bilbonis uidere potuit. immotus sedit,
horrens atque susurrans. denique Bilbo non longius
manere potuit.
“itaque?” inquit. “quid de promisso tuo? exire uolo. a te
uiam mihi monstrandam est.”
“diximusne ita, pretiose? exitum Bagginssi paruo malo
monstra, ita, ita. sed quid id in sinibuss habet, eh? non
linum, pretiose, sed non nihil. minime o! gollum!”
“numquam tu cures,” Bilbo inquit. “promissum est
promissum.”
“id iratum est, impatiens, pretiose,” Gollum sibilauit.
“sed ei manendum est, ita, manendum est. cuniculos
properantius ascendere non possumus. eundum est nobis ut
res aliquas caperemus, ita, quas nos iuuarent.”
“ergo festina!” Bilbo inquit, qui cogitare de Gollo
abeundo gauisus est. putauit eum praeferre excusationem
neque in animo habere ut rediret. quid dicit Gollum? quam
rem utilem in lacu tenebroso seruare potuit? sed falsus est.
Gollum in animo habuit ut rediret. nunc iratus est atque
esuriens. porro miserum scelestum animal fuit, quod iam
consilium habuit.
insula eius non longe afuit, cuius Bilbo nescius fuit, et
ibi in loco secreto aliquantas miseras nugas seruauit, et
unam pulcherrimam rem, pulcherrimam, admirandissimam.
anulum habuit, anulum aureum, anulum pretiosum.