Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

coquitur,” inquit. “ignes ligneos coquendos olfacere
possum.”
quamquam fessus fuit, Bilboni paulisper manere
placuerit. cantus dryadum non est res praetereunda, in
Iunio sub stellis, non si tales re s curas. ei quoque
placuerit habere uerba nonnulla priuata cum hac gente,
quae nomina eius atque omnia de eo cognoscere uidebatur,
etiamsi eam antea non uidit. putauit se a sententiis eorum
de facinore audaci delectari. dryades multa sciunt et gens
est miranda ad res nuntiandas, et quid apud gentes terrae
agatur intellegunt tam cito quam aqua fluit, aut citius.
sed tunc omnes nani, cenae cupidi quam primum,
manere recusauerunt. prorsus ierunt omnes, mannos
ducentes, donec ad semitam bonam ferebantur itaque
demum ad ripam ipsam fluminis. quod cito atque cum
strepitu fluebat, sicut flumina montana in uesperi aestiuo
agere solebant cum sol per totum diem in niue longe supra
adfuit. fuit unus pons solus, angustus saxeusque sine
pluteo, tam angustus quam unus mannus transire poterat;
trans quem, lente cauteque, singulis eundem est, quisque
mannum suum freno ducens. dryades lanternas claras ad
ripam tulerant, et dum manus transit, carmen iocosum
cantauerunt.
“noli mergere barbam tuam in spuma, pater!” Thorino,
qui paene in manibus genibusque flexus est, clamauerunt.
“illa est satis longa sine aquam aspergendo.”
“caue ne Bilbo omnia liba edat!” clamauerunt. “tam