Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

primum uigilias agitauit, susurro magno dixit:
“illic luces iterum nitescunt, et plures quam umquam.”
omnes exsiluerunt. illic, sane, non longe aberant, centum
luces coruscabant, et uoces et risus clarissime audiuerunt.
ad illas in una linea, quisque tergum huius, qui in fronte
fuit, tangens, lente reptauerunt. cum prope
appropinquauissent, Thorinus inquit: “hoc tempore nolite
prorsus properare! nemo e latebris moueat donec dixi.
primo Dominum Bagginsem solum mittam, qui cum illis
loquatur. illi eum non timebunt – (“egone illos?” cogitauit
Bilbo) – et praeterea spero illos ei non malum daturos
esse.”
cum ad marginem circuli lucum aduenissent, Bilbonem
a tergo repente pepulerunt. antequam ille tempus ad
anulum suum induendum habuit, in fulgorem plenum ignis
atque facum incidit. res inutilis fuit. omnes luces iterum
exstinguebantur et tenebrae totae deciderunt.
si difficile fuerat se colligere ante, hoc tempore multo
peius fuit. et nequaquam hobbitum inuenire potuerunt.
quandocumque se numerabant, summa fuit tredecim solum.
clamitabant et exclamabant: “Bilbo Baggins! hobbite! tu
hobbite perdite! heus! hobbite! te confunde, ubi es?” et
cetera illius generis, sed responsum erat nullum.
illi spem relicturi, cum Dorius casu eum inuenit. in
tenebris trans aliquid, quod esse stipitem putauit, inciderat
et inuenit id esse hobbitum, procumbentem atque grauiter
dormientem. quem multo quassauerunt ad eum excitandum,