Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

Smaugem dormire oportet – ut quid ille agat uideam.
fortasse aliquid eueniet. ‘omnis uermis locum infirmitatem
habet,’ ut pater meus dicere solebat, quamquam certus sum
illum esse draconum expertem.”
nani, sane, condicionem cupide acceperunt. iam paruum
Bilbonem magni aestimauerunt. qui nunc in facinore eorum
audaci dux uerus factus est. sententias suas atque consilia
sua habere coeperat. cum meridies aduenisset, se
praeparauit ad iterum in Montem descendendum. quod
sane non ei placuit, sed res nunc non tam male fuit, quod
magis minusue quid in fronte sit iam sciuit. si plura de
draconibus atque ingeniis eorum callidis sciuerit, fortasse
magis timuerit atque minus sperauerit se illum, dum
dormit, opprimere posse.
sole lucente profectus est, sed in cuniculo erat tam
tenebrosa quam nox. lux e ianua, paene clausa, mox
hebescebat dum descendit ille, qui adeo tacitus in eundo
erat ut fumus in uento molli uix illi superesse posset, et in
animo habuit se existimare superbum, ut ianuam
inferiorem appropinquabat. solum fulgor hebetissimum
uideri potuit.
“Senex Smaug fatigatus dormit,” putauit. “me uidere
nequit, nec me audire poterit. bono animo habe, Bilbo!” de
olfactu draconum aut oblitus est aut numquam audiuit. est
res quoque incommoda illos, dum dormiunt, unum oculum
semi-aperire ad uigilandum posse, si suspiciosus sint.
certe, cum Bilbo ex aditu aspexisset, Smaug grauiter