Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“dimidium momentum, quaeso!” Dorius inquit, qui ad
tergum iuxta Bilbonem fuit, uir honestus, qui illum, quam
optime cum manibus uinctis potuit, scandere in umeros
suos coegit, et tum cursu progressi sunt, catenis
tinnientibus, atque multis offensionibus, quod manus
habuerunt ad se erigendos nullas. diu non constiterunt, et
illo tempore haud dubium fuit quin ad imum cor ipsum
montis descendissent.
tum Gandalphus uirgam incendit. sane Gandalphus fuit;
sed tum cum maxime nimis occupati fuerunt ut rogarent
quomodo illuc adueniret. ensem iterum eduxit, qui iterum
luce sua in tenebris fulsit. adeo cum ira arsit ut
quandocumque gobelini aderant niteret; nunc tam nitens
quam flamma caerulea fuit propter gaudium in
interficiendo magni domini antri. cui nequaquam molestum
fuit quam celerrime per catenas-gobelinorum secare et
omnes captiuos liberare. nomen ensi fuit Glamdring
Malleus-hostium, si recordaris. a gobelinis Verberator
appellatus est, quem magis quam Mordacem, si possibile
est, oderant. Orcristus etiam seruatus est; nam Gandalphus
eum raptum e custode quodam pauescente etiam tulit. de
pluribus rebus Gandalphus cogitauit; et quamquam omnia
facere non potuit, pro amicis in angulo stricto multa facere
potuit.
“adsumusne omnes?” ille inquit, capite summisso ensem
eius Thorino tradens. “uideam: unum – qui est Thorinus;
duo, tres, quattuor, quinque, sex, septem, octo, nouem,