Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

excitatum transierat. est in antro eius spiritus aeris insoliti.
emittiturne ab illo foramine paruo aura? quod numquam ei
satis placuit, paruitate eius non excepto, et nunc
suspiciosus oculis toruis id aspexit et quamobrem
numquam id obsaepisset miratus est. recens semisentit se
capere imagines hebetes pulsationis cuiusdam a longe
supra, quae ad latibulum eius descenderat. se mouit et
collum suum ad odorandum tetendit. tum poculam suam
desiderauit!
fures! ignes! nex! cum ad Montem primum aduenisset
talis res non acta erat! ira sua nequaquam describi potest –
talis ira qualis modo uideri cum diues, qui plura habent
quam quibus uti possunt, subito aliquid, quod diu
possederunt sed quod numquam antea illis aut usui est aut
desideratum est, amitterent. ignem suum eructauit, aula
fumauit, radices montis quassauit. frustra caput suum
foramini paruo obtrusit, et tum longitudinem suam
contorquens et sub terra sicut tonitrus tonans, e latibulo
profundo, per magnam ianuam, in ingentes meatus regiaemontis
et sursum ad Portam Anticam excucurrit.
de uenando per totum montem, donec furem caperet et
eum laniaret atque calcaret, solum cogitauit. e Porta
egressus, aquis in uaporem ferocem stridentemque erectis,
flagrans in aerem sursum exsiluit et in summo monte cum
flamma uiride atque coccina emicata consedit. nani,
rumore atroci uolatus eius audito, iuxta muros aggeris
graminei subsiderunt, sub magnis saxis se demittentes,