Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

tergo uidere potuit. magno cum dolore surrexit atque
ensem, qui nunc iterum hebes fulgebat, recondidit, tum
cautissime secutus est. nihil alium agendum uisum est.
reptare deorsum ad aquam Golli non profuit. fortasse si
illum secutus est, Gollum eum ad fugam nonnullam
imprudenter duceret. “illi maledic! illi maledic! illi
maledic!” sibilauit Gollum. “Bagginsi maledic! id abest!
quid id habet in sinibuss? o, conicimus, conicimus, mi
pretiose. ille id inuenit, ita certe. meum donum diei
natalis.”
Bilbo aures eleuauit. postremo ipse conicere incipiebat.
aliquantulum festinauit, tam propinquus quam ausus est
post Gollum mouens, qui etiam celeriter ibat, neque
respiciebat sed caput suum huc et illuc uertebat, ut Bilbo a
fulgore hebeti in muris uidere poterat.
“meum donum diei natalis! illi maledic! quomodo id
amisimus, mi pretiose? ita, id est. ubi proxime ab hac uia
uenimus, ubi foedum iuuenem sstridorem torsimus. id est.
illi maledic! id, post saecula omnia haec, e nobis lapsum
est! amissum est, gollum.”
subito, gollum consedit et lacrimare coepit, sonitus
sibilans atque singultans horribilis auditu. Bilbo constitit
et se in murumcuniculi complanauit. paulo post Gollum
lacrimare destitit et loqui coepit. secum disputari uisus
est.
“reddere illuc quaesitum inutile, minime. omnes locos
quibus obiuimus non meminimus. et inutile est.