Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

“estne nullus finis huius siluae exsecrabilis?”Thorinus
inquit. “arbor alicui ascendenda est qui, capite eius
sublato super tectum, circumspiceret. solus modus est
eligere arborem procerissimam, quae semitae imminet.”
sane “alicui” Bilbonem significauit. eum elegerunt,
quod, ut ascensor usui sit, caput suum tollendum est super
folia superiora, ergo illum satis leuem esse oportet ut rami
excelsissimi atque tenuissimi illum ferant. arbores
ascendendae numquam misero Domino Bagginsi usu
uenerant, sed eum in ramos inferiores ingentis quercus,
quae usque in semitam creuerat, subleuauerunt, et ei
ascendendum fuit quam maxime potuit. per ramulos tortos
cum alapis multis in oculum se impulit; uiridis atque
sordidus a cortice uetere ramorum maiorum factus, et
magis quam semel lapsus atque in tempore a se susceptus;
demum, post certamen terribile in loco quo rami commodi
nequaquam esse uisi sunt, prope uerticem uenit. per omne
tempus num * araneae in arbore essent et quomodo iterum
(nisi decidat) descensurus esset demirabatur.
in fine caput suum super tectum foliorum impulit, et tunc
sane araneas inuenit. illae autem paruae fuerunt
magnitudinis usitatae, quae papiliones uenabantur. oculi
Bilbonis a luce paene caecati sunt. nanos ad eum
exclamantes a longe infra audire potuit, sed respondere
non potuit, solum se tenere et coniuere. sol clare lucebat,
quem solum post longum tempus pati potuit. cum illum
pateretur, mare glaucum, hic et illic ab aura turbatum,