Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

siluae et draconis obliuiscimini, utique donec mane cras!”
cum mane cras aduenisset, etiam eadem dixit. itaque
nihil fuit agendum praeterquam ut pelles-aquas a fonte
claro, quem iuxta portam siluestrem inuenerunt, implerent
et mannos exonerarent. tam aeque impedimenta
distribuerunt quam potuerunt, quam quam Bilbo putauit
onus suum esse operose ponderosum, neque ualde ei
placuit cogitare de ambulando milia et milia passuum
pedibus fessis cum omnibus rebus in tergo suo.
“noli uexari!” Thorinus inquit. “id breuissimo tempore
leuabitur. mox, ut puto, nos omnes desiderabimus sarcinas
esse grauiores, cum cibus fieri exiguus coeperit.”
demum mannis ualedixerunt, capita quorum domum
uerterunt. qui lento cursu laeti discesserunt, caudis ad
umbram Miriksiluae uersis ualde gaudere uiderentur. dum
egrediuntur, Bilbo iurauerit aliquid urso simile ab umbris
arborum discedere et celeriter incessu dissoluto ad illos
ambulare.
nunc Gandalphus quoque ualedixit. Bilbo humi sedit
sentiens se miserrimum esse et desiderans se iuxta magum
in equo eius celso esse. paulo in siluam introierat post
ientaculum (quoddam ualde exile), et tam teneb rosum
mane quam nocte in illo loco esse uisum est, et
occultissimum: “quasi sensus aspiciendi atque
exspectandi,” secum inquit.
“uale!” Gandalphus Thorino inquit. “et ualete omnes,
ualete! recta per siluam nunc est uia uestra. nolite e semita