Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

Carrece nocte lunam, quae ad Montes Nebulosos cadebat,
aspicientem, et eum audiui in lingua ursorum frementem:
‘dies ueniet quo illi perierint et ego redibo!’ ergo credo
eum olim a montibus uenisse.”
Bilbo et nani nunc multa cogitanda habuerunt, et
quaestiones plures non rogauerunt. prae quibus iter longum
ambulandum adhuc fuit. pedibus fessis aduersum cliuum
atque secundum conuallem gressi sunt. calidissimum
factum est. aliquando sub arboribus requieuerunt, et tum
Bilbo sensit se tam esurire ut glandes ederet, si ullae iam
satis maturae fuerint quae humi decidissent.
fuit medio post meridie antequam animaduerterunt
magnos globos florum florescere coepisse, omnia genera
eadem una crescebant quasi sata erant. praecipue fuit
* trifolium, globi fluitantes trifolii cristati atque trifolii
purpurei, et spatia lata trifolii breuis albi dulcis odoremelle.
in aere fuit bombizatio et stridor et bombus. apes
occupatae ubique erant. et quantae apes! tanta huius modi
Bilbo numquam uiderat.
“si quaedam me pungat,” ille cogitauit, “altero tanto
maior quam sum distendar!”
illae maiores quam crabrones erant. fuci maiores quam
pollex tuus erant, multum, et baltei flaui in corporibus atris
quasi aurum igneum fulgebant.
“propius sumus,” Gandalphus inquit.“in margine
pascuorumapium eius sumus.”