Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

itaa, itaaa. alteraam quaestionem, ut coniciam, ita, itaa,”
Gollum inquit.
sed Bilbo de quaestione ulla cogitare non potuit dum id
foedum, madidum, frigidum iuxta eum sedet, eum tanget
atque fodicat. se scabit, se uellicauit; etiam de aliquo
cogitare non potuit.
“roga nos! roga nos!” Gollum inquit.
Bilbo se uellicauit atque se feriuit; paruum ensem
arripuit; etiam manu altera sinum explorauit. ibi anulum,
quem in aditu sustulerat cuiusque oblitus est, inuenit.
“quid in sinu meo habeo?” clara uoce inquit. secum
dicebat, sed Gollum putauit id esse aenigma, et ualde
commotus est.
qui “iniuste! iniuste!” sibilauit. “id iniustum, mi
pretiossse, estne, nos rogare quid in paruis foedis
sinibusss haberet?”
Bilbo quid eueniret intellegebat, et nullo meliore
rogando ad quaestionem adhaesit. “quid in sinu meo
habeo?” maiore uoce inquit.
“s-s-s-s-s,” Gollum sibilauit. “nobis ab eo dandum est
coniecturae tresss, mi pretiossse, coniecturae tresss.”
“esto! conice!” Bilbo inquit.
“manusss!” Gollum inquit.
“falsum,” Bilbo inquit, qui modo manum feliciter iterum
extulerat. “iterum conice!”
“s-s-s-s-s,” Gollum commotius quam umquam inquit. de
omnibus, quae in sinibus suis tenebat, cogitauit: ossibus