Hobbitus Ille The Latin Hobbit - Latin for everyone!

de uerbis Domini et Conualle restituta, tintinnabulis aureis
impleta, si modo homines inuenire potuerit, cogitauit.
postremo iterum locutus est: “hoc est tempus nec
uerborum iratorum, Domine, nec de consiliis grauibus
rerum nouarum cogitare. nam laborandum est. ego etiam
tibi seruio – quamquam post breue tempus fortasse de
uerbis tuis recogitabo et ad Septentrionem cum quibus, qui
me sequentur, discedam.”
tum egressus est ad castra ponenda et aegros
uulneratosque curandos. Dominus autem frontem ad tergum
eius exeuntis contraxit, et humi sedens mansit. multa
cogitauit sed pauca dixit, nisi magna uoce homines, qui
ignem atque cibum ad eum portarent, flagitauit.
nunc quocumque Vates uenit, sermonem apud populum
currentem quasi ignem de ingenti thesauro, quod nunc
incustoditum erat, inuenit. homines de remuneratione
omnis damni, quam ab illo recepturi, et de diuitiis satis
superque, cum quibus res diuites a Meridie empturi, locuti
sunt; quae res animos perditos multum erexit. bene fuit,
nam nox fuit acerba et miserabilis. tegimenta pro paucis
moliri potuerunt (Dominus unum habuit), et cibus fuit
exiguus (qui Domino etiam defuit). illa nocte multi a
madore et frigido et dolore aegrotabant et postea mortui
sunt, qui illaesi ex oppido perdito effugerant; et in diebus
sequentibus fuit multum aegritudinis atque ingens esuritio.
interim, Vate ducente, res disposita sunt sicut ille uoluit,
quamquam semper in nomine Domini, et operose et ciues