χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

διαδοχικών συνεδριάσεων της Συγκλήτου τον Οκτώβριο 1942. [20] Η πρωτοβουλία
για τη συζήτηση, καθώς και η κεντρική εισήγηση προς τους καθηγητές της Αρχιτεκτονικής
φαίνεται ότι οφείλονται στον Κ. Κιτσίκη, κοσμήτορα της Σχολής την εποχή
αυτή. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε προαναγγείλει τη μεταρρύθμιση αρκετούς μήνες πριν,
τον Οκτώβριο 1941, κλείνοντας τη συνεδρία του Συλλόγου Τακτικών Καθηγητών του
ΕΜΠ για την προαγωγή του Δ. Πικιώνη σε τακτικό καθηγητή της Διακοσμητικής, και
ενώ επίκειται η έναρξη της διαδικασίας πλήρωσης τεσσάρων άλλων εδρών. Και είχε
με την ευκαιρία αυτή θέσει το ζήτημα της σχέσης της Σχολής με το Ίδρυμα:
«Ημείς οι σημερινοί καθηγηταί της Σχολής αποβλέπομεν μετ΄ελπίδων εις την είσοδον
των νέων συναδέλφων μεθ’ ων θα συγκροτήσωμεν ιδίαν οικογένειαν ήτις, εν πλήρη
ομοφωνία και συνεργασία θα προσπαθήση να συμπληρώση το κενόν το οποίον παρουσιάζει
το Εθνικόν Μ. Πολυτεχνείον ακριβώς εις την Σχολήν ήτις έπρεπε να διακρίνεται.
»Αποβλέπομεν όπως εν συνεχεία της ήδη θεσπισθείσης πενταετούς φοιτήσεως,
ρυθμίσωμεν τας εισαγωγικάς εξετάσεις των σπουδαστών κατά τρόπον επωφελέστερον
διά την Σχολήν, προσαρμοζόμενον καλλίτερον εις τον υψηλόν αυτής προορισμόν.
»Αποβλέπομεν όπως η Αρχιτεκτονική Σχολή αποτελέση ένα ευρύ αρχιτεκτονικόν
εργαστήριον, εις το οποίον έκαστος των Καθηγητών παρακολουθών τα μαθήματα του
συναδέλφου του συνεργαζόμενος μετ’ αυτού θα παρέχη εις τους σπουδαστάς τα πνευματικά,
επιστημονικά, αισθητικά εφόδια βάσει ωρισμένου οργανικού προγράμματος.
»Αποβλέπομεν να έχωμεν σχετικήν ανεξαρτησίαν, εν τω πλαισίω πάντοτε του
τόσον ευδοκιμήσαντος ιδρύματος, να έχωμεν ίδιον τρόπον διδασκαλίας, εντός
ιδίου κτιριακού περιβάλλοντος, αλλά με ειδικά εργαστήρια και σχεδιαστήρια με ιδίαν
βιβλιοθήκην και εν γένει με ιδίαν ατμόσφαιραν.
»Η Αρχιτεκτονική Σχολή θα είναι πάντοτε υπερήφανος να αποτελή Σχολήν του
Εθνικού Μ. Πολυτεχνείου, αλλά θα επιθυμή επίσης να είναι η Αρχιτεκτονική Σχολή
της συγχρόνου Ελλάδος». [21]
Στις στοχεύσεις αυτές ανταποκρίνονται τα κεφάλαια του Υπομνήματος των καθηγητών
της Αρχιτεκτονικής: Α΄. Πρόγραμμα μαθημάτων 5ετούς φοιτήσεως, Β΄. Γενικά
ζητήματα αρτιότητος λειτουργίας της Σχολής, Γ΄. Συμπλήρωσις θέσεων επιμελητών
και βοηθών, Δ΄. Μεταβολή του τρόπου διεξαγωγής των εισαγωγικών εξετάσεων,
Ε’. Μεταβολή του τρόπου διεξαγωγής των επί διπλώματι εξετάσεων, ΣΤ’. Ευρυτέρα
διάδοσις και κατανόησις της αρχιτεκτονικής ιδέας εν Ελλάδι. Ζ΄. Κατοχύρωσις του
κλάδου των Αρχιτεκτόνων εν τη Πολιτεία.
Σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών, οι βασικές αρχές
διατυπώνονται ως εξής:
α. Το επί πλέον –πέμπτο– έτος [22] να χρησιμοποιηθεί «προς ειδικοτέραν αρχιτεκτονικήν
και καλλιτεχνικήν εν γένει μόρφωσιν».
β. Η κατανομή της ύλης στα έτη «δέον να γίνη κατά τρόπον συστηματικόν ούτως ώστε
οι σπουδασταί να ακολουθούν τα εκάστοτε μαθήματα έχοντες ανάλογον προπαίδευσιν.
Προσέτι δε να γίνη κατά τρόπον επιτρέποντα εις αυτούς να ασχολούνται κατά τα τελευταία
έτη με μεγαλύτερα θέματα συνθέσεως και γενικώτερα καλλιτεχνικά ζητήματα»
γ. Τέλος, ως ζήτημα βασικό για την αναδιαμόρφωση του προγράμματος τίθεται «ο εναρμονισμός
της διδασκαλίας» που εξειδικεύεται σε τρία σκέλη: «πρώτον μεν την χάραξιν των
γενικών γραμμών της διδακτέας ύλης εκάστου μαθήματος προς αμοιβαίον κατατοπισμόν
των κ.κ. συναδέλφων. Δεύτερον την συνεργασίαν ημών κατά την σύνθεσιν ευρυτέρων
[20] Πρακτικά Συγκλήτου 1942, Συνεδρία 23η, 9/10/1942 και Συνεδρία 24η, 13/10/1942.
[21] Πρακτικά Συλλόγου Τακτικών Καθηγητών 1941, Συνεδρία 5η, 8/10/1941.
[22] Η διάρκεια των σπουδών στην Αρχιτεκτονική Σχολή είχε θεσπιστεί με τον νόμο 980/1917 τετραετής.
Το 1941, μετά από πρωτοβουλία της Συγκλήτου του ΕΜΠ, η φοίτηση αυξήθηκε σε πέντε έτη.
96 Ε Λ Ε Ν Η Κ Α Λ Α Φ Α Τ Η