χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

8. Η γέφυρα του Θορικού σήμερα
9. Φωτογραφία που απεικονίζει τις
γραμμές στο Θορικό λίγα χρόνια πριν
9
8
Συγκρίνοντας τις δύο γραμμές, Κηφισιάς και Λαυρείου, μπορεί κανείς να εντοπίσει
διαφορές. Για παράδειγμα η γραμμή της Κηφισιάς εξυπηρετείτο με πολύ συχνά
δρομολόγια, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1914 γίνονταν 16 δρομολόγια ημερησίως
τη στιγμή που η άλλη γραμμή προς Λαύρειο εξυπηρετείτο μόνο από 2 δρομολόγια
ημερησίως.
Το έτος 1910 η Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρείου ως μοναδική μέτοχος των
«Σιδηροδρόμων Αττικής» τους μεταβιβάζει στην Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία [15] .
Το 1925 η γραμμή Αθηνών –Κηφισιάς των «Σιδηροδρόμων Αττικής» πωλείται στην
«Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών» (Η.Ε.Μ) που εκμεταλλεύεται και τα τραμ. Το 1926
καταργείται το τμήμα «πλατεία Λαυρείου-πλατεία Αττικής» [16] . Το 1929 η Η.Ε.Μ. παραχώρησε
στους Σιδηροδρόμους Πελοποννήσου (Σ.Π.Α.Π) τη γραμμή Λαυρείου και
η αφετηρία των τρένων του Λαυρείου μεταφέρθηκε στο σταθμό Πελοποννήσου της
Αθήνας.
Το 1938 καταργείται η γραμμή Αθηνών-Κηφισίας. Από την 1η Μαρτίου του 1952
οι Σ.Π.Α.Π. δρομολογούν αυτοκινητάμαξες μεταξύ Πειραιώς-Αθηνών-Αγίων Αναργύρων
–Λαυρείου. Το 1956 καταργείται και ο σιδηρόδρομος Αθηνών –Λαυρείου.
Στη Λαυρεωτική εκτός από τους Σιδηροδρόμους Αττικής, αναπτύχθηκαν
δύο τοπικά σιδηροδρομικά δίκτυα που εξυπηρετούσαν τις δύο μεταλλευτικέςμεταλλουργικές
εταιρείες του Λαυρείου την Ελληνική και τη Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων
Λαυρείου. Η δημιουργία τους ξεκίνησε πριν τη δημιουργία των Σιδηροδρόμων
Αττικής και είχε παράλληλη πορεία με αυτήν των εργασιών των δύο εταιρειών. Το
δίκτυο που χρησιμοποιούσαν οι δύο εταιρείες παρουσίαζε την εξής μορφή: υπήρχε
το κυρίως σιδηροδρομικό δίκτυο που χρησίμευε για τη μεταφορά του μεταλλεύματος
με βαγόνια που τα έσερναν ατμάμαξες από τον τόπο εξορύξεως στο εργοστάσιο
επεξεργασίας του μεταλλεύματος και από εκεί στο λιμάνι όπου γινόταν η φόρτωση
του τελικού προϊόντος στα φορτηγά πλοία. Με το ίδιο δίκτυο επίσης μεταφέρονταν
και οι πρώτες ύλες, αλλά και το προσωπικό της εταιρείας στους χώρους εργασίας.
10α.-10β. Κυλικείο του σταθμού (τέλη
δεκαετίας 1980) και σήμερα
10α
10β
1995, σ. 484.
[15] Ν. Νικητίδης, «Το Θηρίο του Λαυρίου», δημοσίευση το περιοδικό «ΕΝΑ», το Νοέμβριο του 1985.
Κ. Ανδρουλιδάκης, «Η ιστορία των Σιδηροδρόμων», Επτά Ημέρες, (ένθετο της εφημ. Καθημερινή),
15.10.1995.
[16] Η Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών (ΗΕΜ) δημιουργήθηκε από την εταιρεία Πάουερ το 1925
όταν η τελευταία απορρόφησε όλες τις παλαιές εταιρείες μεταφορών και δημιουργεί την ΗΕΜ και
τους «Ελληνικούς Ηλεκτρικούς Σιδηροδρόμους (ΕΗΣ). Ο σιδηρόδρομος Αθηνών –Λαυρίου: σύντομο
ιστορικό-αναγκαιότητα και προοπτικές επαναλειτουργίας. Σύλλογος «Φίλοι του Σιδηροδρόμου», Στ΄
Επιστημονική Συνάντηση Ν.Α. Αττικής, Μαρκόπουλο 1995, σ. 485.
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α Ι Ι :
Τ Ε Χ Ν Ι Κ Α Ε Ρ Γ Α , Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α , Δ Ι Κ Τ Υ Α & Υ Π Ο Δ Ο Μ Ε Σ
391