ÇÃÂÌνια - ΕθνικÃÂŒ ΜεÄÃÌβιο ΠολÃ…ÄεÇνείο
ÇÃÂÌνια - ΕθνικÃÂŒ ΜεÄÃÌβιο ΠολÃ…ÄεÇνείο
ÇÃÂÌνια - ΕθνικÃÂŒ ΜεÄÃÌβιο ΠολÃ…ÄεÇνείο
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Φιλικού Πέτρου Ηπίτη. Ο Πέτρος Ηπίτης γεννήθηκε στην Πάργα το 1795 και εσπούδασε<br />
ιατρική και φιλοσοφία στο Βουκουρέστι και στη Βιέννη. Μετά τις σπουδές του<br />
εγκαταστάθηκε στην Οδησσό και το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Ήταν σύμβουλος<br />
του Α. Υψηλάντη, τον οποίο συνόδευσε το 1820 στην περιοδεία του στη<br />
Ρωσία και στην Ευρώπη, με σκοπό την ενίσχυση της φιλελληνικής κίνησης. Όταν<br />
επέστρεψε στην Οδησσό εξόπλισε ιδία δαπάνη πλοίο το οποίο διέθεσε στον Αγώνα.<br />
Το 1830 ήλθε στην Ελλάδα, άσκησε την ιατρική και έγινε μέλος του Ιατρικού Συνεδρίου.<br />
Έγραψε: «Λοιμολογία ή περί πανώλους, προφυλάξεως και εξολοθρεύσεως αυτής»<br />
(1816), « Η πανώλης εις Πόρον» (1837) και άλλα συγγράμματα, τα οποία έμειναν ανέκδοτα.<br />
Υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διετέλεσε από τους πρώτους<br />
δημοτικούς συμβούλους Αθηναίων (1835-1841). Πέθανε στην Αθήνα το 1861 [11].<br />
Ο Θεόδωρος Ηπίτης έλαβε εγκύκλιες γνώσεις στην Ελβετία [4] και εσπούδασε στη<br />
Στρατιωτική Σχολή της Ρωσίας. Υπηρέτησε στο Ρωσικό στρατό μέχρι το 1848, οπότε<br />
ήλθε στην Ελλάδα και κατετάγη στο Μηχανικό. Είναι χαρακτηριστικό του αναβαθμισμένου<br />
πλέον ρόλου της Μηχανικής στο Πολυτεχνείο το γεγονός ότι στον Ηπίτη<br />
ανατίθενται ταυτοχρόνως και τα καθήκοντα του Διευθυντή του Σχολείου. Ο Ηπίτης<br />
μεταξύ άλλων συνέγραψε και εγχειρίδιο «Δυναμικής», το οποίο δεν κατέστη δυνατόν<br />
να εντοπισθεί. Εδίδαξε το μάθημα της Μηχανικής για πολύ μικρό χρονικό διάστημα,<br />
δεδομένου ότι το Σεπτέμβριο του 1864 αντικαταστάθηκε τόσο στη διδασκαλία του<br />
μαθήματος όσο και στη Διεύθυνση του Σχολείου από τον επίσης λοχαγό του Μηχανικού<br />
Δημήτριο Σκαλιστήρη. Ο Θεόδωρος Ηπίτης πέθανε το 1887.<br />
Ο Δημήτριος Σκαλιστήρης (φωτ. 13) γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1815, εσπούδασε<br />
Μηχανικός στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και συνέχισε τις σπουδές του στη<br />
Σχολή Γεφυροδοποιίας στο Παρίσι. Ως υπολοχαγός ανέλαβε την τεχνική επίβλεψη<br />
σημαντικών δημοσίων έργων μεταξύ των οποίων και η εκβάθυνση του πορθμού του<br />
Ευρίπου και η κατασκευή της γέφυρας της Χαλκίδας (1854-1858) [12,13]. Μάλιστα,<br />
για τη συνεισφορά του στην ολοκλήρωση του έργου αυτού παρασημοφορήθηκε με<br />
το Σταυρό του Σωτήρος (ΒΔ/10-1-1858), ενώ οι εφημερίδες της εποχής εκθείαζαν<br />
το νεαρό μηχανικό: «Η διόρυξις του Ευρίπου είναι το πρώτον έργον Έλληνος μηχανικού<br />
άξιον να παραβληθή με ευρωπαϊκά έργα» [14].<br />
Με την ανάληψη των καθηκόντων του Διευθυντή του Σχολείου ο Σκαλιστήρης<br />
έθεσε ως βασικό στόχο του τη συνολική αναβάθμιση των σπουδών με έμφαση στις<br />
πρακτικές τέχνες. Με υπουργική διαταγή του 1867 (η οποία δυστυχώς δεν έχει σωθεί)<br />
αναδιοργανώνονται οι σπουδές και τo καθημερινό σχολείο μετονομάζεται σε «Βιοτεχνική<br />
Σχολή» η οποία διαιρείται σε τρεις κλάδους: Μηχανουργίας, Αρχιτεκτονικής και<br />
Χωρομετρίας. Παράλληλα οργανώνονται σε επιστημονική βάση το Μηχανουργείο<br />
και το Τηλεγραφικό Εργοστάσιο. Ταυτοχρόνως αυξάνεται η διάρκεια των σπουδών<br />
σε τέσσερα έτη για τους Αρχιτέκτονες και τους Χωρομέτρες και σε πέντε έτη για<br />
τον κλάδο των Μηχανικών ενώ ο αριθμός των σπουδαστών ελαττώνεται σημαντικά,<br />
δείγμα και αυτό του υψηλοτέρου επιπέδου σπουδών. Συνοπτικά μπορεί με ασφάλεια<br />
να λεχθεί ότι στην περίοδο Σκαλιστήρη το Πολυτεχνείο μεταβαίνει στη δεύτερη περίοδο<br />
της ιστορίας του και μετατρέπεται από κατώτερο σχολείο σε «… σχολείο μέσης<br />
τεχνικής μορφώσεως τόσον πρακτικής όσον και θεωρητικής» [4].<br />
Ο Σκαλιστήρης εδίδαξε ο ίδιος το μάθημα της Μηχανικής και της Στατικής μέχρι<br />
το 1869 οπότε ανέλαβε το μάθημα της Γεφυροδοποιίας. Ως διάδοχός του για τη διδασκαλία<br />
της Μηχανικής προσλαμβάνεται, τον Απρίλιο του 1869, ο επίσης λοχαγός<br />
του Μηχανικού Ιωάννης Σέχος. Ο Σκαλιστήρης διετήρησε τη Διεύθυνση του Σχολείου<br />
μέχρι το 1873 οπότε ανέλαβε τη Διεύθυνση του νεοσύστατου Τμήματος Δημοσίων<br />
Έργων στο υπουργείο Εσωτερικών. Συνέχισε ωστόσο να διδάσκει το μάθημα της<br />
Γεφυροδοποιίας μέχρι το θάνατό του το 1883.<br />
Ο διάδοχος του Σκαλιστήρη στη διδασκαλία της Μηχανικής Ιωάννης Σέχος (φωτ.<br />
14) έλκει την καταγωγή του από το Σούλι αλλά γεννήθηκε στον Ποταμό της Κέρ-<br />
12<br />
13<br />
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α I : Α Π Ο Τ Η Ν Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο Υ<br />
33
Change language