χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

για μέτρα πρόληψης ατυχημάτων, όχι όμως και για μέτρα υγιεινής. Η εφαρμογή όμως
των απαιτήσεων της Νομοθεσίας στους δύο αυτούς καίριους τομείς απασχόλησε
σημαντικό αριθμό μελετητών και μηχανικών εφαρμογής των μέτρων αυτών.
ε) Ένας τομέας που άρχισε ν’ απασχολεί μεταλλειολόγους σε αυξανόμενο αριθμό είναι
αυτός των λατομείων αδρανών υλικών και των μαρμάρων. Στον Ελλαδικό χώρο υπήρχε
πολύ μεγάλος αριθμός, μικρών σχετικά, λατομείων αδρανών που λειτουργούσαν με
περιορισμένα μέσα από τους ίδιους τους κατόχους των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης,
χωρίς τεχνική επιστημονική υποστήριξη. Ήταν μια πρωτοποριακή κατηγορία εργαζομένων
επιχειρηματιών που εκμεταλλευόταν τα λατομεία αυτά εμπειρικά και με επικίνδυνες
πολλές φορές συνθήκες εργασίας. Σταδιακά, οι αυξημένες ανάγκες για την οικοδομή
και τα τεχνικά έργα, η εξάπλωση της χρήσης του έτοιμου σκυροδέματος, οδήγησε
τις εταιρίες παραγωγής τσιμέντου και τους ιδιοκτήτες εγκαταστάσεων παραγωγής
σκυροδέματος ν’ αποκτήσουν ελεγχόμενα από αυτούς λατομεία αδρανών υλικών. Αυτό
είχε ως αποτέλεσμα αρκετά από τα λατομεία να κλείσουν λόγω ανταγωνισμού, άλλα
έκλεισαν επειδή έληξε η άδεια τους, άλλα για περιβαντολλογικούς λόγους ή αδυναμίας
ν’ αποκτήσουν νέα άδεια με βάση τις σύγχρονες απαιτήσεις. Έτσι ένας σημαντικός
αριθμός λατομείων πέρασε στα χέρια ολίγων μεγάλων επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις
αυτές έφθασαν σε πολλές περιπτώσεις να 10πλασιάσουν την παραγωγή, ορισμένων
από αυτά τα λατομεία, εφαρμόζοντας σύγχρονα μηχανικά μέσα και εγκαταστάσεις. Η
δραστηριότητα αυτή έλαβε μεγάλες διαστάσεις από το τέλος της δεκαετίας του ‘80
με αρχές του ‘90. Σε κάθε ένα από τα λατομεία αυτά απασχολούνται τουλάχιστον δύο
μεταλλειολόγοι, ένας επιβλέπων και διευθύνων από πλευράς εργοδότη και ένας από
πλευράς εργολάβου, εφαρμόζοντας κατά κανόνα σωστή εκμετάλλευση, κατάλληλο μηχανικό
εξοπλισμό, μέτρα πρόληψης ατυχημάτων και υγιεινής και μέτρα αποκατάστασης
περιβάλλοντος. Κάτι ανάλογο, σε μικρότερη όμως κλίμακα, έγινε και με τα λατομεία
μαρμάρου με τη συγκέντρωσή τους σε μεγάλες επιχειρήσεις με ανάλογη οργάνωση
της παραγωγής για κάλυψη της εγχώριας ζήτησης και των σημαντικών εξαγωγών.
στ) Η μείωση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στα μεταλλεία δεν είχε αρνητική
επίπτωση σε άλλους τομείς όπως η ανάπτυξη των ορυχείων βιομηχανικών ορυκτών
(π.χ. μπεντονίτη, περλίτη, πουζολάνης, ελαφρόπετρας, γύψου) που παράγονται το
καθένας από αυτά σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες τόνους ετησίως και με σημαντικές
εξαγωγές.
Υπάρχει και άλλη κατηγορία βιομηχανικών ορυκτών που παράγονται σε πολύ
μικρότερες ποσότητες αλλά έχουν αξιόλογη προστιθεμένη αξία, όπως π.χ. χουντίτης,
άστριος, χαλαζίας, καολίνης, ζεόλιθος, ατταπουλγίτης, κ.λπ.). Και στον τομέα αυτόν
απασχολούνται αρκετοί μεταλλειολόγοι στις εταιρίες που εκμεταλλεύονται αυτά τα
ορυκτά ή δρουν ως ελεύθεροι επιχειρηματίες παραγωγοί και εξαγωγείς.
Θεωρώ ότι αναφέρθηκα εδώ σε χαρακτηριστικά στάδια της ανάπτυξης και της
εξέλιξης στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας και στη συνδεδεμένη
με αυτήν πορεία και συμβολή των μηχανικών του κλάδου μας.
Μπήκαμε όμως στον 21 ° αιώνα και πλησιάζει ήδη το τέλος της πρώτης δεκαετίας
του. Είναι ώρα να δούμε πού βρισκόμαστε σήμερα και ποιες είναι οι προοπτικές για το
μέλλον. Ποια μεταλλεία λειτουργούν σήμερα; Πολύ λίγα σε σχέση με το παρελθόν.
• Έχουμε τα μεταλλεία βωξίτη που έχουν μέλλον και θα συνεχίσουν τη δραστηριότητά
τους για τροφοδοσία της Αλουμίνιον της Ελλάδος και για εξαγωγές με βάση
την ποιότητα τους.
• Το μεταλλείο λευκόλιθου στη Γερακινή της Χαλκιδικής, τη μοναδική, αλλά συνεχώς
αναπτυσσόμενη επιχείρηση στον τομέα της, με καλή ποιότητα και συνεχή έρευνα
για βελτίωση και νέες χρήσεις του προϊόντος.
• Τα μεταλλεία μικτών θειούχων (και ας ελπίσουμε και χρυσού προσεχώς) στη
Χαλκιδική θα συνεχίσουν τη μακρόχρονη δραστηριότητά τους, παρά τις δυσκολίες
και τις αντιδράσεις που πρέπει να ξεπεραστούν.
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α I I : Τ Ε Χ Ν Ι Κ Α Ε Ρ Γ Α , Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α , Δ Ι Κ Τ Υ Α & Υ Π Ο Δ Ο Μ Ε Σ
411