χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

28. Οφθαλμιατρείο
29. Δημοτικό Θέατρο
28
29
στοιχεία αντικαταστάθηκαν από χρωματισμένα κεραμικά υποκατάστατά τους. [51]
Επίσης, και το Δημοτικό Θέατρο είναι από αυτή την άποψη ο φτωχός συγγενής των
ομοειδών θεάτρων της δυτικής Ευρώπης, γιατί, παρά τη μεγαλοπρέπεια των σχεδίων
του Ziller, επρόκειτο για μία φθηνή κατασκευή, χωρίς την υψηλή τεχνολογία και την
πολυτέλεια των αντίστοιχων δυτικοευρωπαϊκών θεάτρων. Είναι γεγονός ότι οι στέγες
της αίθουσας και της σκηνής κατασκευάστηκαν από σιδηρά ζευκτά με μεταλλική
επικάλυψη, όπου ο Ziller χρησιμοποίησε μία νέα για την Ελλάδα και δαπανηρή δομική
μέθοδο, όπως και στα δώματα και τα δάπεδα των διαδρόμων και του αναπαυτηρίου,
τα οποία ήταν εξελιγμένες κατασκευές με σιδηρές δοκούς, πλίνθινους θόλους και
τσιμεντόπλακες. Σε όλες, όμως, τις άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν συμβατικές
κατασκευαστικές μέθοδοι, φθηνά υλικά και τυποποιημένος αρχιτεκτονικός διάκοσμος,
που εκείνη την εποχή γνωρίζει τεράστια διάδοση. Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία της
όψης -γείσα, αετώματα, πλαίσια τόξων, παραστάδες- έγιναν από τραβηχτό κονίαμα
και συμπληρώθηκαν με ένθετα κεραμικά στοιχεία, χρωματισμένα λευκά: επίκρανα
και κιονόκρανα, κλείδες τόξων, γεισίποδες, κιγκλιδώματα στηθαίων και αγάλματα.
Το μάρμαρο ουσιαστικά περιοριζόταν στις κλίμακες, στο κάτω μέρος των παραστάδων
της εισόδου και σε μέρος των πλακοστρώσεων, όπως και στις κοινές ιδιωτικές
κατασκευές. Δηλαδή, το Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας ήταν λιγότερο πολυτελές, όχι
μόνο από άλλα δημοτικά θέατρα της χώρας, όπως της Πάτρας και του Πειραιά, αλλά
και από πολλά αστικά μέγαρα της πρωτεύουσας. [52]
[51] Ε.Φεσσά-Εμμανουήλ, Η Αρχιτεκτονική του Νεοελληνικού Θεάτρου, τ.Α’, Αθήνα 1994, σ.303.
[52] ibid, σ.283-285.
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α Ι Ι : Τ Ε Χ Ν Ι Κ Α Ε Ρ Γ Α , Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α , Δ Ι Κ Τ Υ Α & Υ Π Ο Δ Ο Μ Ε Σ
385