χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

14. Χάρτης του λιμανιού του Πειραιά
στην τελική του μορφή κατά
τη διάρκεια των μεταπολεμικών
επισκευών το 1947 (Αρχείο ΟΛΠ).
Με τα μεταπολεμικά έργα το λιμάνι του Πειραιά επανήλθε στη μορφή του 1939,
αυτή που είχε αποκτήσει με το Προγραμματικό Σχέδιο του 1923. Η λιμενολεκάνη, είναι
η ίδια με τη σημερινή, έκτασης 130 εκταρίων, με βάθη 4-15 μέτρα. Είχε κρηπιδώματα
6.850 μ., με τρεις φάρους, δύο λιμενοβραχίονες, του Θεμιστοκλέους «δεξιά τω
εισπλέοντι» μήκους 480 μ. και του Κράκαρη, με ταινιόδρομο 280 μ., δύο ναυπηγοεπισκευαστικές
δεξαμενές, πέντε πολυώροφες αποθήκες, σιλό σιτηρών με ταινιόδρομο,
γερανογέφυρα φόρτωσης κάρβουνου [29] .
Αυτή η μορφή με ελάχιστες αλλαγές, διατηρήθηκε ως το τέλος του 20 ου αιώνα
οπόταν ολοκληρώθηκε το τελευταίο σκέλος των μεσοπολεμικών σχεδιασμών και η
επέκταση του εμπορικού λιμανιού προς τα δυτικά. Τότε ο Κεντρικός Λιμένας, εντός των
ιστορικών του ορίων του τέλους του 19ου αιώνα, μετατράπηκε σε αμιγώς επιβατικό
και ο Λιμένας Αγίου Γεωργίου σε εμπορικό. Αν οι δεκάδες αλλαγές, διαρρυθμίσεις και
επεκτάσεις θεωρηθούν ενιαίο έργο, τότε πρόκειται για το μεγαλύτερο λιμενικό έργο
που έχει πραγματοποιηθεί στη χώρα.
[29] Κωνσταντίνος Ζουμπουλίδης (επιμέλεια), Ο λιμήν του Πειραιώς κατά το 1955, Οργανισμός Λιμένος
Πειραιώς, Υπηρεσία Γενικής Επιθεωρήσεως, Τμήμα Στατιστικής, Πειραιεύς 1955, σελ. 10-11.
328 Ν Ι Κ Ο Σ Μ Π Ε Λ Α Β Ι Λ Α Σ