χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

εναρμονίζουν τη δράση τους με τις επιδιώξεις χρηστών, επιδιώκοντας μέσα από αυτή
τη διαδικασία τη συμμετοχή τους στα κέντρα αποφάσεων και ελέγχου του δικτύου.
Η εναρμόνιση αυτή με αιτήματα χρηστών προϋποθέτει τη σύγκλιση διαφορετικών
επαγγελματικών δεξιοτήτων στο ίδιο άτομο και ευελιξία επικοινωνίας μέσα από νέες
οριζόντιες διοικητικές δομές. Τα τεχνικά στοιχεία που είναι εμπόδιο για μια τέτοια
γενικευμένη και οριζόντια επικοινωνία (λόγω της πολύπλοκης ορολογίας και της ταχύτητας
που μεταβάλλονται από τη συνεχή επιστημονική έρευνα) περικλείονται για
ευκολία σε διεθνή τεχνολογικά πρότυπα, τα οποία ως «μαύρα κουτιά» χρησιμοποιούνται
ελεύθερα για την επικοινωνία των ετερογενών φορέων. Ως επιστέγασμα της
ανάλυσης, όταν οι φορείς και οι αλληλεπιδράσεις ορισθούν επαρκώς στο δίκτυο,
η θεωρία διασυνδέει τη δυναμική εξέλιξη με τη μορφολογία του δικτύου που το
καθιστά πιο σταθερό.
Στοιχεία του εξελισσόμενου ρόλου των μηχανικών μπορούν έτσι να αναδειχθούν,
καθώς αυτοί εξακολουθούν να βρίσκονται κοντά στα κέντρα σημαντικών αποφάσεων
κατά την εκπόνηση μεγάλων έργων, όχι όμως αποκλειστικά με τον παραδοσιακό τους
ρόλο ως εξειδικευμένοι στο σχεδιασμό και την υλοποίηση τεχνημάτων. Ως μέλη του
δικτύου βρίσκονται σε συνεχή διάλογο με τους λοιπούς δρώντες – οικονομικούς παράγοντες,
διοίκηση και χρήστες. Ιδιαίτερα με τη δραστηριότητά τους στις ασύρματες/
κινητές επικοινωνίες κατευθύνουν την προτυποποίηση τεχνολογιών και το αντίστοιχο
κανονιστικό πλαίσιο, ενώ εξασφαλίζουν τη συνεκτικότητα του δικτύου μεταφράζοντας
τεχνικούς όρους σε καθημερινή γλώσσα και διατυπώνοντας κανόνες για την
πορεία της αγοράς. Παράλληλα, μέσα από τον κοινωνικό διάλογο επαναπροσδιορίζουν
το ρόλο τους στο δίκτυο, ενσωματώνοντας νέες ειδικεύσεις στην εκπαίδευσή
τους ως αναλυτές αγοράς, σύμβουλοι διοίκησης, κριτές, δημοσιογράφοι, μηχανικοί
πωλήσεων και επιχειρηματίες.
ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔ Α - ΣΤΑΘΕΡΗ Κ ΑΙ
ΚΙΝΗΤΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑ
Πριν από την αυγή των προαναφερθεισών αλλαγών στον τομέα, οι τηλεπικοινωνίες
ανεπτύσσοντο στο πλαίσιο ενός κρατικού μονοπωλίου. Στην Ελλάδα, όπως στις
περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μια εταιρεία αποτελούσε πάροχο τηλεπικοινωνιακών
υπηρεσιών, κάτω από τον άμεσο συντονισμό του Υπουργείου Μεταφορών και
Επικοινωνιών. Ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος δημιουργήθηκε το 1949 με
στόχο να εξασφαλίσει τηλεφωνική και τηλεγραφική υπηρεσία σε ολόκληρη τη χώρα.
Μετά από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την εμφύλια σύρραξη, η χώρα είχε
ανάγκη από τηλεπικοινωνιακά δίκτυα που θα κάλυπταν το σύνολο της επικράτειας,
με ίσες προτεραιότητες ανάπτυξης στις αστικές και αγροτικές περιοχές, ανεξάρτητες
από δυσκολίες της γεωμορφίας των περιοχών ή εκτιμήσεις οικονομικής ανταποδοτικότητας
των επενδύσεων. Κατά την υλοποίηση αυτού του στόχου διαμορφώθηκαν
ιδιαίτερες αλληλεπιδράσεις μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας, των μηχανικών τηλεπικοινωνιών
και των χρηστών, οι οποίες παρέμειναν σχεδόν αμετάβλητες μέχρι
τη δεκαετία του ‘90.
Οι αλληλεπιδράσεις συζητούνται εδώ αναλύοντας το σχήμα 1. Οι ευθείες γραμμές
υποδεικνύουν δύο άλματα στην ανάπτυξη της σταθερής τηλεφωνίας. Αυτά δεν αντιστοιχούν
σε αύξηση της ζήτησης ή στην πίεση από το κοινό. Οι ανάγκες για πρώτη
τηλεφωνική γραμμή σε περίοδο μεγάλης οικιστικής ανάπτυξης υπερκάλυπταν την
προσφορά σε τέτοιο βαθμό που δεν ήταν ασυνήθιστη η πολύχρονη αναμονή για εξασφάλιση
σύνδεσης. Αντ’ αυτού, τα άλματα αντιστοιχούν σε δύο γεγονότα ορόσημα
στην ελληνική πολιτική. Το πρώτο άλμα παρουσιάζεται ένα έτος αφότου εκλέχτηκε το
σοσιαλιστικό κόμμα στην κυβέρνηση για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία (1982).
Το δεύτερο ακολούθησε την ήττα του σοσιαλιστικού κόμματος και τη νέα κυβερνη-
488 Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Ο Σ Ξ Ε Ν Ι Κ Ο Σ