χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Τέλος, θα ήταν παράληψη να μην υπογραμμιστεί η προσφορά και της Ακαδημαϊκής
κοινότητας και ειδικότερα της έδρας της Γεωθερμίας, στην οποία εθήτευε μέχρι και
πρόσφατα ως τακτικός καθηγητής της επί 30ετία και πλέον ο κ. Μιχάλης Φυτίκας,
Γεωλόγος, Διδάκτορας επώνυμου Πανεπιστημίου της Ιταλίας.
Σημειώσεις
1. Για διευκόλυνση του γράφοντος αλλά και άλλων ασχολουμένων με τα Γεωθερμικά
ρευστά, χρησιμοποιούνται και στο παρόν άρθρο οι εξής συντομογραφίες:
ΓΘΔ= Γεωθερμικό Δυναμικό
ΓΘΗΕ= Γεωθερμοηλεκτρική Ενέργεια
ΓΘΠ= Γεωθερμικές Πηγές ή Πηγές Γεωθερμικού Δυναμικού
ΓΘΑ= Γεωθερμικοί Ατμοί
ΓΘΝ= Γεωθερμικά Νερά (υγρά)
2. Σχετικά με τον όρο «Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», που χρησιμοποιείται στην
Ελλάδα και στην Υδρόγειο γενικότερα με τον Αγγλόφωνο όρο Renewable Energy
Sources – ακριβής μετάφραση του αντίστοιχου Ελληνικού όρου, σημειώνω το εξής:
2.1 Από όσα μου επιτρέπουν οι γνώσεις μου από τη Μητρική μου Γλώσσα, η
ακριβής – περιφραστική απόδοση του ρηματικού επιθέτου «ανανεώσιμος» είναι ο
δυνάμενος να ανανεωθεί – επαναληφθεί με την ίδια ή παρεμφερή ένταση, την ίδια
ακριβώς φυσική μορφή, με τη μορφή αυστηρά φυσικών διεργασιών, συνδεόμενων
ευθέως και αποκλειστικά: α) με γεωαστρονομικά δεδομένα (ηλιακή ενέργεια), ή μετεωρολογικά
(αιολική ενέργεια, ενέργεια κυμάτων), ή γεωτεκτονική, ηφαιστειακή, ή
σεισμική δραστηριότητα (γεωθερμικό δυναμικό), ΓΘΑ, ΓΘΝ, ΓΘΠ, (υπέρθερμοι ατμοί,
θερμά νερά, ατμίδες, πίδακες μιγμάτων ατμών με αλατούχα νερά, κ.λπ.).
2.2 Συμπέρασμα δικό μας: Ο ορθός γραμματικά, ορολογικά και ουσιαστικά, όρος
για τον χαρακτηρισμό των περιγραφεισών μορφών ενέργειας είναι «ανανεούμενες».
Παρακαλώ οποιονδήποτε συνάδελφο μηχανικό, λόγιο, φιλόσοφο, συγγραφέα,
πολιτικό που έχουν διαφορετική άποψη, να με διορθώσουν και εγώ θα ζητήσω
δημοσίως ΣΥΓΝΩΜΗ.
1. Φ Y σ η κ α ι χ α ρα κ τ η ρ ι σ τ ι κ A το υ γ ε ω θ ε ρ μ ι κοY δυ ν α μ ι κοY
( Γ Θ Δ )
Το ΓΘΔ είναι φυσική πηγή ενέργειας, που παγιδεύεται στη γη, σε διάφορα βάθη από
μηδέν μέτρα (φυσική επιφανειακή ροη) μέχρι και το διάπυρο κέντρο της γήινης σφαίρας.
Οφείλεται στις τεράστιες ποσότητες θερμότητας, που περικλείει η Υδρόγειος και
προέρχεται αποκλειστικά από αυτές.
Αποκαλύπτεται από τα «ενδότερα» της γης (πυρήνας, μανδύας, στερεός φλοιός)
μετά από φυσικές – τεκτονικές διαταραχές (σεισμοί, ηφαίστεια, θερμοπίδακες
– geysers -, ατμίδες, κ.λπ.) ή τεχνητές – ανθρώπινες επεμβάσεις – κατά κύριο λόγο
γεωτρήσεις, υπόγειες εξορύξεις ή / και υπαίθριες σε μεγάλα σχετικά βάθη από την
επιφάνεια του εδάφους, κ.λπ.
Γενεσιουργός πηγή αυτής της θερμότητας (του ΓΘΔ) είναι η ραδιοακτινοβολία, η
αυτόματη δηλ. διάσπαση των ισοτόπων των μετάλλων, κατά κύριο μέρος Ουρανίου,
Θορίου, Καλίου. Κάτω ακριβώς από τις γήινες μάζες, το ½ αυτής της θερμότητας
εντοπίζεται στα ανώτερα πετρώματα πάχους 30km περίπου, το δε υπόλοιπο παραμένει
κάτω των 30km, δηλ. στον στερεό φλοιό (μανδύα). Οι πολύ ικανοποιητικές,
μονωτικές, ιδιότητες των πετρωμάτων, όπου «παγιδεύεται» το ΓΘΔ, επιτρέπουν την
ανάπτυξη στον μανδύα θερμοκρασίας της τάξεως των 1500 ο c. Το βάθος αυτό είναι
πέρα από τις δυνατότητες πρόσβασης της σύγχρονης, γεωτρητικής τεχνολογίας.
Ακόμη και οι μαγματικές εκρήξεις που συμβαίνουν κατά καιρούς στην Υδρόγειο
και τα συμπαρασυρόμενα στη διάρκειά τους διάπυρα – λυωμένα υλικά, κατά κανόνα
478 Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Ο Σ Σ . Π Ε Ν Τ Α Ρ Α Κ Η Σ