ÇÃÂÌνια - ΕθνικÃÂŒ ΜεÄÃÌβιο ΠολÃ…ÄεÇνείο
ÇÃÂÌνια - ΕθνικÃÂŒ ΜεÄÃÌβιο ΠολÃ…ÄεÇνείο
ÇÃÂÌνια - ΕθνικÃÂŒ ΜεÄÃÌβιο ΠολÃ…ÄεÇνείο
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
των φυσικών επιστημών και, επομένως, η εκβιομηχάνιση της χώρας είναι ζήτημα<br />
σωστού χειρισμού των κυβερνήσεων στα θέματα που αφορούν την οργάνωση του<br />
εκπαιδευτικού συστήματος κατά τρόπο αντίστοιχο με τις ανάγκες του τόπου.<br />
Για το πώς η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία στήριξε το λόγο και καθηγητών του<br />
Πολυτεχνείου, είναι αντιπροσωπευτικές δύο ομιλίες του καθηγητή της Εφαρμοσμένης<br />
και Πειραματικής Χημεία στο Πολυτεχνείο, Αριστείδη Βουσάκη. Εκφωνούνται, η<br />
πρώτη με την ευκαιρία της 25ετούς διδασκαλίας του στο Ίδρυμα και η δεύτερη κατά<br />
την έναρξη του μαθήματος της Βιομηχανικής Χημείας το ακαδημαϊκό έτος 1891-1892.<br />
«Περί των χημικών ενώσεων των αρχαίων Ελλήνων» είναι ο τίτλος της πρώτης και<br />
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Προμηθεύς, Α΄ (1890:109-111). Ύστερα από μια σύντομη<br />
αναδρομή στο παρελθόν καταλήγει στο ότι η Χημεία, η Φυσική και τα Μαθηματικά<br />
είναι το έρεισμα για την ανάπτυξη και τη δύναμη των εθνών. Στο εναρκτήριο μάθημα<br />
της Βιομηχανικής Χημείας (Προμηθεύς, Β΄, 1891: 308-310) θα ακολουθήσει αυστηρά<br />
το μοντέλο του επιχειρήματος της προόδου: η βιομηχανία αποτελεί το βαρόμετρο<br />
του Πολιτισμού και οδήγησε τα έθνη στην πρόοδο. Επομένως η προώθηση των φυσικών<br />
επιστημών και κυρίως της Χημείας, μέσα από το οργανωμένο πρόγραμμα διδασκαλίας<br />
τους στο Πολυτεχνείο, θα σημάνει και για την Ελλάδα την ανάπτυξη της<br />
βιομηχανίας, που θα οδηγήσει στην ευημερία.<br />
Το 1902 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Πολυτεχνείου ο Κων/νος Μητσόπουλος,<br />
η πανεπιστημιακή ιδιότητα του οποίου εντείνει το ενδιαφέρον του προς την<br />
καθιέρωση ακαδημαϊκού πνεύματος στο Ίδρυμα. Πολλές από τις ενέργειές του θυμίζουν<br />
αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο χώρο του Πανεπιστημίου και όλα οδηγούν στην<br />
προοπτική αναβάθμισης του θεσμού σε ανώτατο επίπεδο. Αρχικά ο Μητσόπουλος<br />
ζητεί πιστώσεις για την αγορά συγγραμμάτων και τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης,<br />
οργανώνει εργαστήριο αντοχής υλικών δόμησης, ενώ οι καθηγητές υποβάλλουν κατ’<br />
εντολήν του εκθέσεις με κατάλογο οργάνων, σκευών και υλικών, αφού «αι επιστημονικαί<br />
συλλογαί αποτελού[σι] τα μόνα βοηθητικά μέσα, δι’ ων η διδασκαλία δύναται<br />
να διεξάγηται εν πάση λεπτομερεία προς πρακτικήν των σπουδαστών μόρφωσιν και<br />
εξάσκησιν». (Μπίρης Κ., 1957:386). Στις προθέσεις του ήταν και η καθιέρωση επιστημονικών<br />
διαλέξεων καθώς επίσης και η εκτύπωση στο λιθογραφείο του Πολυτεχνείου<br />
των συγγραμμάτων των καθηγητών. [4]<br />
Τηρώντας την ακαδημαϊκή ιδεολογία, κινητοποιείται για ανύψωση του Πολυτεχνείου<br />
σε ανώτατο ίδρυμα και για το λόγο αυτόν συντάσσει το νομοσχέδιο μιας τέτοιας<br />
μεταρρύθμισης (Μητσόπουλος Κ., Υπόμνημα «Περί ιδρύσεως της Μετσοβίου<br />
Πολυτεχνικής Ακαδημίας», Αθήνα 1903). Στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου<br />
επικαλείται, μεταξύ άλλων, το παράδειγμα ίδρυσης στην Ευρώπη επιστημονικών τεχνικών<br />
σχολείων ισότιμων των Πανεπιστημίων, για τη μόρφωση τεχνικών επιστημόνων.<br />
Καυτηριάζει για άλλη μια φορά την υπερπληθώρα των γιατρών και δικηγόρων<br />
«μαραινομένων εν τη δυστυχία […] αφ’ ου εδαπάνησαν άπασαν την μικράν αυτών<br />
περιουσίαν προς απόκτησιν ακάρπου και αχρήστου διπλώματος», για να καταλήξει<br />
προτείνοντας την ίδρυση Μετσοβίου Πολυτεχνικής Ακαδημίας, ισότιμης προς το<br />
Πανεπιστήμιο, «εν η να εκπαιδεύωνται οι νέοι και εις άλλας επιστήμας πρακτικωτέρας<br />
και πολλώ ωφελιμωτέρας». Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα λειτουργούσαν στην<br />
Ακαδημία οκτώ ειδικές σχολές (Αρχιτεκτονικής, Γεφυροποιίας, Υδραυλικής - Γεωδαισίας,<br />
Μηχανολογίας, Γεωπονίας, Δασολογίας, Χημειοτεχνίας, Μεταλλειολογίας), μία<br />
γενική για τη μόρφωση καθηγητών και δασκάλων της μέσης πρακτικής εκπαίδευσης<br />
και μία αυτόνομη καλλιτεχνική σχολή. Την έναρξη λειτουργίας την προσδιόριζε το<br />
[4] Την περίοδο εκείνη εκδόθηκε η Τοπογραφία του Ι. Λαζαρίμου, η Οδοποιία και τα Λιμενικά Έργα του<br />
Α. Γκίνη, η Δασολογία και η Ξυλογνωσία του Κ. Σάμου, η Αντίστασις της Ύλης του Α. Σούλη, ο Διαφορικός<br />
και Ολοκληρωτικός Λογισμός του Κ. Στεφάνου, οι Υδραυλικοί τροχοί του Γ. Μαλτέζου και η Μηχανολογία<br />
του Κ. Κονοπισόπουλου (Μπίρης Κ., 1957: 385).<br />
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α I : Α Π Ο Τ Η Ν Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο Υ<br />
63
Change language