χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

2. Η Κ ΑθΙΕρωΣΗ, η ΣΗΜΑΣΙΑ Κ ΑΙ η ανΑΠτυξη
του ΑΚ ΑΔΗΜΑϊκού ΑθλητΙΣΜού στο ΕΜΠ
στο ΜΕΣοπολΕΜΙΚο Κ ΑΙ ΜΕτΑΠολΕΜΙΚο κοινωνΙΚο πλΑΙΣΙο
2.1. Η περίοδος 1935-1940
Ο ακαδημαϊκός αθλητισμός στο ΕΜΠ από το έτος καθιέρωσής του (1935) έως τα
μέσα της δεκαετίας του 1970 αναπτύχθηκε – όπως και των λοιπών ΑΕΙ – μέσα σε ένα
ευρύ γεωγραφικό πλαίσιο που περιλαμβάνει τα αστικά κέντρα και όλη την ελληνική
περιφέρεια.
Σύμφωνα με αποκαλυπτικές χειρόγραφες σημειώσεις του καθηγητή Σωματικής
Αγωγής του ΕΜΠ (1935-1975) Πέτρου Θεοδωρακάκου (1910-2006), οι οποίες
βρέθηκαν στο ιστορικό του αρχείο και εκτιμάται ότι χρονολογούνται στο διάστημα
1944-1946, το ελληνικό κράτος δεν θα είχε επιδείξει οποιοδήποτε ενδιαφέρον για
τον ακαδημαϊκό αθλητισμό και την εισαγωγή της Σωματικής Αγωγής στο πρόγραμμα
των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, εάν δεν υπήρχαν οι επικείμενοι ενδέκατοι Ολυμπιακοί
Αγώνες του Βερολίνου (1936) και η λαμπαδηδρομία που για πρώτη φορά πρότειναν
οι Γερμανοί από την Αρχαία Ολυμπία μέχρι το Βερολίνο. Η αυτούσια παράθεση της
μαρτυρίας του Π.Θ. έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί, λόγω της ενεργού εμπλοκής του
με κάθε φορέα και προσωπικότητα σχετική με την αθλητική δράση της περιόδου,
είχε μάλλον αξιόπιστη «εκ των έσω» πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα της εποχής
σε επίπεδο κρατικών αποφάσεων:
«Βρισκόμαστε στο τέλος του 1935. Το ελληνικό κράτος για πρώτη φορά σκέφθηκε πως
πρέπει να προσέξη και τη Σωματική Αγωγή των σπουδαστών των Ανωτάτων Σχολών. Και
τούτο, δεν θα το έκανε, αν δεν επρόκειτο να γίνουν σε λίγους μήνες στο Βερολίνο οι ολυμπιακοί
αγώνες. Οι Γερμανοί για να ενισχύσουν την προπαγάνδα τους και για στρατιωτικούς,
όπως απεδείχθη κατόπιν σκοπούς, επρότειναν τη γνωστή λαμπαδηδρομία από την Ολυμπία
στο Βερολίνο. Έτσι, από τη μια μεριά έδειχναν το μεγάλο τους “σεβασμό” προς το αρχαίο ελληνικό
πνεύμα και από την άλλη είχαν φέρει μαζί τους ειδικούς και έκαναν σχεδιαγράμματα
των δρόμων και των άλλων στρατιωτικής σημασίας τοποθεσιών, που τα εχρησιμοποίησαν
κατόπιν για την επιβολή της “κοσμοαγάπητης” “νέας τάξης πραγμάτων”. Η Ελλάδα έπρεπε
να αντιπροσωπευθεί και να φανεί άξια κληρονόμος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Εδίδετο
πραγματικά κάποια ξεχωριστή θέση στη συμμετοχή μας στους αγώνες εκείνους. Είχαν
το σκοπό τους οι Γερμανοί. Το κράτος βάλθηκε να φτιάξει αθλητές το ταχύτερο. Ζήτησε
νέους από τους συλλόγους, του δώσανε μερικούς αλλά δεν αρκούσαν. Έπρεπε να επιλέξει
από μεγαλύτερο πλήθος. Ρωτήθηκε τότε ο ΣΕΓΑΣ και ανασήκωσε με απορία τους ώμους.
Πήγε στο τέλος στο Υπουργείο Παιδείας και ρώτησε την Διεύθυνση της Σωματικής Αγωγής.
Του υπέδειξαν τα Ανώτατα Ιδρύματα. “Μέσα στις Ανώτατες Σχολές θα βρούμε υλικό για
τους αγώνες του Βερολίνου”. “Μα ξέρετε, δεν αρκεί το υλικό έτσι καθώς είναι. Χρειάζεται
πολύ καιρό να γυμναστεί. Ο χρόνος που μεσολαβεί είναι μικρός για το σκοπό αυτό. Έπρεπε
να στέλναμε από χρόνια πολλούς γυμναστές, με θέληση και δραστηριότητα. Αυτοί θα
δημιουργούσαν αθλητική κίνηση και αυτοί θα έφτιαχναν αθλητές για τους Ολυμπιακούς
Αγώνες”. Έτσι, έδωσε εντολή το κράτος σε μια επιτροπή να προσλάβει 4 – 5 νέους γυμναστές
για τον ακαδημαϊκό αθλητισμό, όπως τον ονόμαζαν τότε. Πραγματικά, σε λίγες μέρες
μπαίνουν στο Πολυτεχνείο, Ανωτάτη Εμπορική, Γεωπονική γυμναστές για πρώτη φορά από
τότε που συστήθηκε το ελληνικό κράτος και οι Σχολές αυτές».
Την 1η Δεκεμβρίου του έτους 1935 η Ανωτάτη Επιτροπή Γυμναστικού και Ακαδημαϊκού
Αθλητισμού, οργανισμός που ιδρύθηκε με Αναγκαστικό Νόμο, τελούσε
υπό την προεδρία της «Α.Μ. του Βασιλέως» («Εφημερίς της Πρωΐας») και την επιχορηγούσαν
τα Υπουργεία Παιδείας, Συγκοινωνιών, Οικονομικών και Γεωργίας, επιλέγει
τον Πέτρο Θεοδωρακάκο, πτυχιούχο – μεταξύ των τριών πρώτων – της Γυμναστικής
Ακαδημίας και αργότερα πτυχιούχο Πολιτικών Επιστημών της Παντείου, αθλητή του
πένταθλου και του δέκαθλου, με προϋπηρεσία στον Πανελλήνιο και σε άλλους συλλό-
222 Π Ο Π Η Π . Θ Ε Ο δ ω Ρ Α κ ά κ Ο Υ Β Α Ρ Ε Λ Ι δ Ο Υ , Γ Ι ω Ρ Γ Ο Σ Κ . Β Α Ρ Ε Λ Ι δ Η Σ