χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

13. Ξενώνας του προσωπικού των
νυχτερινών αμαξοστοιχιών
14. Γέφυρα Σπηλιαζέζας
13
14
Η Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρείου επεξέτεινε τις σιδηροδρομικές γραμμές
από την Καμάριζα μέχρι τη Συντερίνα και το Δημολιάγκι, μια γραμμή εκτάσεως 5,5
χλμ. (1875-1876), από τη θέση Νόρια, όπου ήταν το μεταλλοπλύσιο της εταιρείας
έως τη Σούρεζα, μια γραμμή μήκους 3,5 χλμ. που ολοκληρώθηκε κατασκευαστικά το
1889 [24] . Το 1893 ολοκληρώθηκε η γραμμή Αγριλέζας, το 1906 ολοκληρώνεται η γραμμή
Λουλουκούκι-Αρύ μήκους 4,5 χλμ, το 1908 η γραμμή από το Δημολιάγκι μέχρι
το φρέαρ Ριμπάρι και από την Αγριλέζα μέχρι το Σούνιο. Από το 1881 και μετά είχαν
στρωθεί στην ευρύτερη περιοχή του μεταλλείου Νικία [25] σιδηροδρομικές γραμμές [26] .
Ο σιδηρόδρομος της Καμάριζας είχε 8 ατμάμαξες : 6 μεγάλες βάρους 22-28 τόνων
και δυνάμεως 70-80 ίππους έκαστη και 2 μικρές βάρους 12 τόνων και δύναμης
35 ίππους. Το προσωπικό που εργαζόταν στο σιδηρόδρομο της Καμάριζας ήταν,
σύμφωνα με τον Αν. Κορδέλλα:
[24] Ο Αν. Κορδέλλας μας πληροφορεί ότι το 1888 κατασκευάζεται και νέα γραμμή η οποία ξεκινούσε
από τις εγκαταστάσεις της Εταιρείας και θα έφτανε στη Σούρεζα. Η νέα αυτή γραμμή είχε μήκος 3.500
μ. και το 1888 είχαν ήδη κατασκευαστεί τα 1.500 μ.
[25] Το μεταλλείο της εταιρείας «Νικίας» αφορούσε στην εκμετάλλευση κοιτάσματος μαρμαρυγιακού
σχιστόλιθου και μάρμαρου και στην ανάπτυξη εργασιών σε δυο θέσεις: στο Δασκαλειό και στη θέση
«Δημοσθένη» που βρισκόταν κοντά στη θάλασσα. Σε αυτό το μεταλλείο εργάζονταν 200 περίπου
εργάτες, δυο επιστάτες και ένας τμηματάρχης. Η ετήσια παραγωγή ήταν 50.000 τόνοι μαγγανιούχου
σιδήρου, που περιείχε 34% σίδηρο, 18-19% μαγγάνιο, 15.000 τόνοι μολυβδούχου αιματίτη που περιείχε
4-6% μόλυβδο και 1.800-2.000 γρ. αργύρου ανά τόνο μολύβδου. Αθ. Μαρκουλή, «Η δημιουργία
και εξέλιξη της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρείου (Γ.Ε.Μ.Λ.), σηματοδοτεί νέες εξελίξεις στον
οικονομικό και βιομηχανικό τομέα της Ελληνικής κοινωνίας του 19 ου και 20 ου αι», Διδακτορική Διατριβή,
ΕΜΠ, Αθήνα 2008, σ. 17.
[26] Γ. Δερμάτης, «Το Μαύρο Φως», Τ.Π.Π.Λ., 2003, σ. 245.
15. Το Θηρίο στην πλατεία Λαυρείου
το 1920
15
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α Ι Ι :
Τ Ε Χ Ν Ι Κ Α Ε Ρ Γ Α , Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α , Δ Ι Κ Τ Υ Α & Υ Π Ο Δ Ο Μ Ε Σ
393