χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Λ Ο Υ Ι Ζ Ο Σ π . Π α ρ α σ κ ε υ α Ï δ η ς
Η πορεία ανάπτυξης του ορυκτού πλούτου της χώρας μας και
η παράλληλη συμμετοχή των Μηχανικών Μεταλλείων σ’ αυτή
Τα πρώτα χρόνια, μετά το 1950, η χώρα μας προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές από
τις αλλεπάλληλες συμφορές που την έπληξαν: η ξένη κατοχή και ο εμφύλιος πόλεμος.
Στην προσπάθεια αυτή εντάσσεται και η ανάγκη ανάπτυξης των πλουτοπαραγωγικών
πηγών που διαθέτει η Ελλάδα και μεταξύ αυτών, ως γνωστόν, αποτελεί και ο ορυκτός
πλούτος της. Γνωστοί επιχειρηματίες, ενισχυόμενοι και από πόρους που διαθέτει
γι’ αυτό το σκοπό το σχέδιο Μάρσαλ (1947 - 1952), αναπτύσσουν έντονη δραστηριότητα
στον τομέα της έρευνας και της εκμετάλλευσης μεταλλείων και ορυχείων,
καλύπτοντας όλη την Επικράτεια.
Το 1951 μπήκα στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, ακολουθώντας την
κλίση μου προς τη Χημεία. Να θυμίσω ότι, εκείνη την εποχή, ο υποψήφιος για την
τριτοβάθμια εκπαίδευση είχε μόνο μία επιλογή ως προς τη σχολή προτίμησής του
για συμμετοχή στις εισαγωγικές εξετάσεις. Εάν όμως οι ημερομηνίες εισαγωγικών
εξετάσεων το επέτρεπαν, ο υποψήφιος μπορούσε να επιχειρήσει την εισαγωγή του
σε κάποια σχολή του Πανεπιστημίου. Εάν πετύχαινε σε κάποιο από τα ιδρύματα αυτά,
είχε καλώς, αλλιώς έπρεπε να περιμένει να δώσει εισιτήριες πάλι εξετάσεις τον επόμενο
χρόνο. Την εποχή εκείνη ο αριθμός των εισακτέων σε κάθε Σχολή ήταν μικρός
και προκαθορισμένος από το ΕΜΠ. Τμήμα της Σχολής Χημικών Μηχανικών ήταν η
Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων - Μεταλλουργών που ιδρύθηκε το 1945.
Τα δύο πρώτα χρόνια φοίτησης ήταν κοινά με τους Χημικούς Μηχανικούς. Μετά
τη διετία ο φοιτητής είχε τη δυνατότητα να ζητήσει τη μεταγραφή του από τον ένα
κλάδο στον άλλο, υπό τον όρο της έγκρισης της αίτησής του από το ΕΜΠ. Για τα
υπόλοιπα 3 χρόνια της 5ετούς φοίτησης οι κλάδοι ξεχώριζαν.
Τη χρονιά που υπέβαλα την αίτηση για αλλαγή κατεύθυνσης (από Χ.Μ. σε ΜΜΜ)
το ΕΜΠ αρνήθηκε να εγκρίνει αντίστοιχη αίτηση ΜΜΜ για μεταγραφή σε Χ.Μ. Εκείνη
την εποχή (1953-54) οι απόφοιτοι της σχολής Χ.Μ. αναζητούσαν εργασία για μεγάλο
χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με τους ΜΜΜ που εξασφάλιζαν σύντομα απασχόληση
και με αμοιβή υψηλότερη από τους συναδέλφους Χ.Μ. Η ραγδαία ανάπτυξη
μεταλλευτικών επιχειρήσεων, αύξησε τη ζήτηση για ΜΜΜ, ενώ η χημική βιομηχανία
ήταν ακόμα σε υστέρηση ως προς την ανάπτυξή της. Έτσι επαληθεύτηκε η παρότρυνση
οικογενειακού φίλου, υψηλόβαθμου στελέχους στις επιχειρήσεις Μποδοσάκη, να
ζητήσω την αλλαγή ειδικότητας από Χ.Μ. σε ΜΜΜ. Με διαβεβαίωσε ότι θα με προσλάμβανε
στην εταιρία μετά την αποφοίτησή μου, λέγοντας ότι ο Μποδοσάκης θα
επέκτεινε τις δραστηριότητες στα μεταλλεία. Πραγματικά από την 1 η Ιουλίου 1956
προσελήφθην στη ΛΙΠΤΟΛ με έδρα την Κοζάνη.
Ήμουν ο πρώτος ΜΜΜ που τοποθετήθηκε στο Λιγνιτωρυχείο Πτολεμαΐδας, όπου
εκείνη την εποχή βρισκόταν στο στάδιο της έρευνας του λιγνιτικού κοιτάσματος. Ο
Μποδοσάκης είχε αναθέσει τη μελέτη για την έρευνα και την ανάπτυξη του πεδίου
της Πτολεμαΐδας στον οίκο Κrupp της Γερμανίας. Στόχος: η έρευνα του κοιτάσματος,
η ανάπτυξη της εκμετάλλευσης και η εγκατάσταση θερμοηλεκτρικού σταθμού με
καύση λιγνίτη, η εγκατάσταση μονάδας παραγωγής μπρικέτας για τις ανάγκες τον
σιδηροδρόμων και του μεταλλουργικού εργοστασίου της Λάρυμνας και τέλος ενός
εργοστασίου για την παραγωγή χημικών προϊόντων από την απόσταξη του λιγνίτη.
Ο Λουίζος Π. Παρασκευαΐδης
είναι Μηχ/κος Μεταλλείων-
Μεταλλουργών Ε.Μ.Π., Ομότιμο
μέλος ΤΕΕ και Μέλος του Δ.Σ. του
Πολυτεχνικού Συλλόγου
Ε Ν Ο Τ Η Τ Α I I : Τ Ε Χ Ν Ι Κ Α Ε Ρ Γ Α , Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α , Δ Ι Κ Τ Υ Α & Υ Π Ο Δ Ο Μ Ε Σ
403