χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

7
Πρωτοπαπαδάκης έλαβε το απολυτήριό του από το Γυμνάσιο Σύρου με «Άριστα» 5
και 18/19 (μέγιστο το 6) και διαγωγή «αρίστην και επαίνου αξία», στις 15 Σεπτεμβρίου
δε του ιδίου χρόνου γράφτηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου
Αθηνών στη οποίαν όμως δεν διδασκόταν η «ανωτέρα των επιστημών» Αστρονομία,
γι’ αυτό, και παρά το γεγονός ότι οι γνώσεις του στη γαλλική ήταν στοιχειώδεις, αναχώρησε
για το Παρίσι όπου και νοίκιασε δωμάτιο στην Avenue de L’ Observatoire,
στον αριθμό 18, κοντά στο Αστεροσκοπείο.
Στη Γαλλία σκόπευε να διδάσκει μαθήματα αρχαίας ελληνικής γλώσσας για να
αντεπεξέλθει στα έξοδά του, όμως ο Καθηγητής της αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας
Αιμίλιος Εγκζέρ στον οποίον απευθύνθηκε, του απάντησε ότι δεν γνώριζε κάποιον
μαθητή του ο οποίος να επιθυμεί προγύμναση και τον παρέπεμψε στον συγγραφέα
και φιλέλληνα Γουσταύο ντ’ Εϊστάλ. Ο Γουσταύος ντ’ Εϊστάλ συμπάθησε τον νεαρό
Έλληνα και τον παρέπεμψε στον, γνωστό λογοτέχνη με κυκλαδίτικες ρίζες, Δημήτριο
Βικέλα που έμενε τότε στη γαλλική πρωτεύουσα. Με την υλική και ηθική συμπαράσταση
των δύο ανδρών αντιμετώπισε με επιτυχία τις μεγάλες δυσκολίες που
συνάντησε στην προσπάθειά του για επαρκή κατάρτιση στη Γαλλική Γλώσσα και
στις φυσικές επιστήμες. Το βασικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή έγινε όταν με
αίτησή τους, οι Βικέλας και Εϊστάλ, κατάφεραν να αποσπάσουν από τον Υπουργό
Δημοσίας Εκπαιδεύσεως υποτροφία για το Λύκειο για τον «ορφανό Έλληνα φοιτητή,
που αρίστευσε στο Γυμνάσιο Σύρου και του οποίου οι Γάλλοι καθηγητές ανεγνώρισαν την
επιστημονική κλίση του». Η υποτροφία εγκρίθηκε τον Οκτώβριο του 1879 και μετά
από τη διετή επιτυχή φοίτησή του, ως εσωτερικός μαθητής, στο Λύκειο Saint-Louis,
εισήχθη με ειδικές εξετάσεις στην Πολυτεχνική Σχολή (École Polytechnique) τον Σεπτέμβριο
του 1881 και παρακολούθησε μαθήματα Ανάλυσης, Μηχανικής, Γεωμετρίας,
Φυσικής Χημείας, Αστρονομίας και Στερεομετρίας.
Απεφοίτησε τον Ιούνιο του 1883 μετά από απόλυτα επιτυχείς απολυτήριες εξετάσεις
και ως απόφοιτος της Πολυτεχνικής Σχολής γράφτηκε χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις
τον Σεπτέμβριο του ιδίου χρόνου στη Σχολή Μεταλλειολόγων (École Nationale
des Mines). Τον Ιούνιο του 1887 πήρε το ανώτατο δίπλωμα Μηχανικού Μεταλλειολόγου,
ταυτόχρονα δε πέρασε με υψηλό βαθμό τις εξετάσεις στο μάθημα της σιδηροδρομικής
από την Ανωτάτη Σχολή Γεφυροδοποιών (École Nationatale des Ponts et
Chaussées) την οποία παρακολουθούσε κατά το σχολικό έτος 1886-1887. Στο πλαίσιο
του εκπαιδευτικού προγράμματος της Σχολής Μεταλλειολόγων επισκέφθηκε, τον
Μάιο του 1885, μεταλλεία και μεταλλουργεία της Ευρώπης απ’ όπου συνέλεξε έναν
αριθμό ορυκτών. Πολύ αργότερα (1966) ιδρύθηκε στη γενέτειρά του από τον Μ. Γλέζο
Γεωλογικό Μουσείο που φέρει το όνομα του Π. Πρωτοπαπαδάκη, το οποίο και λειτουργεί
μέχρι σήμερα. Κατά το ενδιάμεσο διάστημα (καλοκαίρι του 1883) είχε επισκεφθεί
τον γενέθλιο τόπο την Απείρανθο, ενώ κατά τη γενική επιστράτευση του Οκτωβρίου
του 1885 κατετάγη εθελοντικά για να υπερασπιστεί την πατρίδα αν και ως πρωτότοκος
γιος απορφανισμένης οικογένειας, ζώντας μάλιστα για σπουδές στο Εξωτερικό, δεν
είχε καμία τέτοια υποχρέωση. Το διάστημα από τον Ιούνιο του 1887 έως την οριστική
του επιστροφή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1888 υπηρέτησε αμισθί, προς απόκτηση
πείρας, σε διάφορες θέσεις της Εταιρείας Μεσημβρινών Γαλλικών Σιδηροδρόμων.
Με την άφιξή του στην Ελλάδα διορίστηκε τον Μάιο του 1888 «Μηχανικός παρά
τη Διευθύνσει» στην Εταιρεία Σιδηροδρόμων της Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ), τον Ιούλιο
του ιδίου έτους του ανατέθηκε το μάθημα της Θεωρητικής Μηχανικής (δίδαξε
Ατμομηχανική, Υδραυλική και αντοχή της Ύλης) στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
και τον Σεπτέμβριο το μάθημα της Εφηρμοσμένης Μηχανικής στη Σχολή Ναυτικών
Δοκίμων. Στις 26 Αυγούστου του 1889 παντρεύτηκε την ανεψιά του προστάτη του
Δημητρίου Βικέλα, τη Σμαράγδα Οικονόμου, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά,
λίγες μέρες μετά δε, τον Σεπτέμβριο του 1889, διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή
Βιομηχάνων Τεχνών (το μετέπειτα Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο) στο μάθημα Λιμε-
140 Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ Ι Ν Ο Σ Ι . Τ Ο Υ Μ Π Α Κ Α Ρ Η Σ