χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Σαφές πλεονέκτημα για τη συγκεκριμένη περίοδο των σεισμών, η πολύ εύκολη
«εμπέδωση» από τους μαστόρους και τα συνεργεία του τρόπου κατασκευής, μια που
στηριζόταν κατ’ ουσία στην ίδια τεχνογνωσία των προηγούμενων κατασκευών και
δε χρειαζόταν ειδικός εξοπλισμός και νέα εργαλεία. Αντίθετα, οι κατασκευές φέροντα
οργανισμού από οπλισμένο σκυρόδεμα χρειάζονταν μελέτη από διπλωματούχο
μηχανικό με εξειδικευμένες γνώσεις, και κυρίως εξοπλισμό ξυλείας και εργαλεία για
την κατασκευή των ξυλοτύπων.
Σε κάποιες περιπτώσεις και σε αντικατάσταση πέτρινων κατοικιών που είχαν
γκρεμιστεί από τους σεισμούς, αντί του τούβλου χρησιμοποιούνταν η υπάρχουσα
πέτρα της παλιάς οικίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι κατεδαφίσεις και οι απομακρύνσεις των μπάζων και των
διάφορων υλικών γίνονταν συνήθως με τα χέρια. Στην περίπτωση αυτή το πάχος του
εξωτερικού τοίχου έφθανε συνήθως τα 50–60 εκ., με την ίδια λογική κατασκευής της
«ψύχας» και βέβαια θεωρούνταν μειονέκτημα, διότι μειωνόταν ο ωφέλιμος χώρος
της κατοικίας. Στις περιπτώσεις των πέτρινων σπιτιών «Παρασκευόπουλου» και η
θεμελίωση (πάχους 60–70 εκ.) και βάθους 1,0 μ. κατασκευάζονταν από λιθορριπή
(πέτρες και λάσπη), χωρίς ξυλότυπο υπό μορφή θεμελιολωρίδας σε συνεχές όρυγμα
σκαμμένο με το χέρι.
4.2 Τύποι κατοικιών «Παρασκευόπουλου»
Ουσιαστικά υπήρχαν 2 τύποι κατοικιών, το ισόγειο με επικάλυψη στέγη και το ισόγειο
με πλάκα και προοπτική ενός ορόφου. Στην περίπτωση του Α’ τύπου, η επικάλυψη
γινόταν με κεραμοσκεπή και κεραμίδια Γαλλικού τύπου, του πλινθοκεραμοποιείου
Τσαλαπάτα. Η απορροή των όμβριων γινόταν μέσω προεξοχής, γρηπίδας οπλισμένου
σκυροδέματος 25-30εκ.
Στην περίπτωση του Β’ τύπου, η επικάλυψη γίνεται με πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος
πάχους 10-12 εκ. με αναμονές του κατακόρυφου σιδηρού οπλισμού της
ψύχας για τη μελλοντική επέκταση καθ’ ύψος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα βασικά
εσωτερικά χωρίσματα κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο και είναι πάχους 30
εκ., για την αποφυγή κατασκευής εσωτερικών κολωνών και δοκών που απαιτούσαν
εξειδικευμένη στατική μελέτη, κατασκευή ξυλοτύπων κ.λπ.
4.3 Αρχιτεκτονική – Λειτουργία – Μορφή – Υλικά κατασκευής
Οι ανωτέρω τύποι αντισεισμικών σπιτιών κατασκευάζονταν με βάση πρόχειρες μελέτες
που συνέτασσαν οι μηχανικοί του «εργοταξίου». Υπήρχε ειδική υπηρεσία η οποία
δωρεάν, και χωρίς επιβάρυνση των σεισμοπλήκτων για τη μελέτη και την επίβλεψη
των έργων, συνέτασσε σχέδιο προσαρμοσμένο στα γεωμετρικά δεδομένα του οικοπέδου
και στις ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας. Η πλέον
συνήθης οργάνωση της κατοικίας περιλάμβανε χωλ, δύο δωμάτια, λουτρό και μικρή
κουζίνα. Είχε συνήθως σχήμα απλού ορθογωνίου ή Γ (εφόσον το επέτρεπαν και οι
διαστάσεις του οικοπέδου), η κύρια όψη του ήταν τοποθετημένη στην οικοδομική
γραμμή σε επαφή με το δρόμο. Σχεδόν πάντα υπήρχε πέρασμα στον ακάλυπτο χώρο,
ο οποίος αφηνόταν στο πίσω μέρος συνήθως του οικοπέδου.
Στην εσωτερική γωνία προς τον διάδρομο, συνήθως διαμορφώνονταν μικρός
ημιυπαίθριος χώρος (βεράντα), με στρογγυλή κολώνα διαμέτρου 25- 30 εκ., απ’ όπου
συνήθως γινόταν και η κύρια είσοδος στην κατοικία.
Όσο απλή ήταν η δομή και η λειτουργία των κτιρίων, άλλο τόσο απλή ήταν και η
αισθητική και η μορφολογική της αντιμετώπιση. Απέριττη όψη με εμφανή απουσία
της όποιας διακοσμητικής διάθεσης.
Το κτίριο συνήθως πατάει σε περιμετρική βάση ύψους 80 εκ. – 1 μ. από το πεζοδρόμιο.
Είναι σοβατισμένο με τριφτό σοβά σε χρώμα λευκό και επικαλύπτεται με
κεραμοσκεπή (γαλλικά κεραμίδια). Σε μερικές περιπτώσεις (χάριν πιο οικονομικής
532 K Ω Σ Τ Α Σ Σ Τ . Α Δ Α Μ Α Κ Η Σ