08.02.2014 Views

χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

χρόνια - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Είναι κοινή διαπίστωση της ιστορικής κριτικής ότι, σε ταραγμένες εποχές μεγάλων<br />

κοινωνικών ανακατατάξεων, υφίστανται στις διάφορες τέχνες δυσδιάκριτες ταυτίσεις<br />

και εννοιολογικές μεταφορές σε ποικίλα ιδεολογικά καταφύγια. Στην περίπτωση<br />

του εορτασμού της εκατονταετηρίδας του Πολυτεχνείου, ο συγκεκριμένος μύθος<br />

του Προμηθέα, καθώς και η υπεραξία που απέκτησε στην εποχή του Διαφωτισμού<br />

και κατά τη Ναπολεόντειο περίοδο, συγκροτούν μια ολοκληρωμένη μεταφορά που<br />

ικανοποιεί απόλυτα την αποστολή και το πλαίσιο λειτουργίας του ιδρύματος. Ταυτόχρονα,<br />

εκφράζει το γενικότερο αίτημα της εποχής για τη χειραφέτηση της χώρας<br />

μετά από την καταρράκωση που επέφεραν οι εθνικές ήττες και τη χρόνια εξάρτησή<br />

της από την επιταγή της «εδαφικής ολοκλήρωσης». Η χώρα βρίσκεται στη διαδικασία<br />

θεσμικής ενίσχυσης και εκμοντερνισμού ήδη από την τελευταία περίοδο διακυβέρνησης<br />

του Ελευθερίου Βενιζέλου (1864-1936) και αυτό απαιτεί την τεχνογνωσία και<br />

την τόλμη που αντιπροσωπεύει ένας μυθικός ήρωας.<br />

Ολοκληρώνοντας αυτή την επετειακή επιστροφή στο Πολυτεχνείο του Μεσοπολέμου,<br />

με όχημα τη μουσική και το μοντέρνο χορό, θα μπορούσε κάποιος να πει<br />

πως οι μυθικοί ήρωες πάντα θα βρίσκουν το δρόμο της επιστροφής στη ζωή, μέσα<br />

από την τέχνη. Και πάντα θα εμπνέουν σημαντικούς δημιουργούς, όπως την Pina<br />

Bausch (1940-2009), στην πρόσφατη παράσταση του Ορφέα του Gluck το καλοκαίρι<br />

του 2008 στην Επίδαυρο. Η κάθε εποχή βρίσκει τον τρόπο και τη γλώσσα να<br />

μεταγράφει δημιουργικά τους αρχαίους μύθους και να επενδύει σ’ αυτούς σύγχρονα<br />

σύμβολα και επίκαιρους αγώνες. Ο ορθολογικός Προμηθέας πάντα θα ανασύρεται<br />

από τη χώρα του μύθου, ως αρωγός στη διαχείριση της επώδυνης πραγματικότητας<br />

ενώ η λυρική τέχνη και ο έρωτας του Ορφέα αδιάκοπα θα νοηματοδοτούν και θα<br />

εξωραΐζουν το δύσκολο καθημερινό φορτίο. Οι, κατά κάποιο τρόπο, συμπληρωματικοί<br />

μύθοι τους, προτείνουν θεμελιακές μεταφορές για τα αρχετυπικά ζητήματα της<br />

ανθρώπινης κατάστασης και η ρητορική της αλληγορίας τους υιοθετείται αυτόματα<br />

από κάθε ιστορική εκδοχή της ανθρώπινης τραγωδίας. Επί πλέον, οι δύο θαρραλέοι<br />

αλληγορικοί ήρωες διαθέτουν ένα κοινό χαρακτηριστικό που ποτέ δεν θα εκλείψει<br />

από το συμβολικό κεφάλαιο της ανθρώπινης καθημερινότητας. Πρόκειται για δύο<br />

ενσαρκώσεις της διαλεκτικής, της ισορροπίας και της αρμονίας στις αρχέτυπες αντιθέσεις,<br />

όπως αυτή του Κάτω και του Πάνω Κόσμου στη μάχη του Ορφέα ή εκείνη<br />

του Κόσμου των Θεών και του Κόσμου των Ανθρώπων στον αγώνα του Προμηθέα. [40]<br />

Προτείνουν τη σύγκρουση ως διαλεκτικό σχήμα αποκατάστασης της απώλειας ή της<br />

αδικίας, καθιερώνοντας την απείθεια, την ανυπακοή και την παραβίαση των κανόνων,<br />

ως διαχρονικά όπλα στο ιστορικό ταξίδι της ανθρώπινης μοίρας.<br />

Από την άλλη, οι πολλαπλές αναγνώσεις των μύθων και η ενίοτε συγκυριακή χρήση<br />

τους από τη ρητορική της εκάστοτε εξουσίας δεν αλλάζουν το γεγονός ότι, παρ’ όλες<br />

τις ρωγμές που πάντα παράγει στην κοινωνία ένα αυταρχικό καθεστώς, η δεκαετία<br />

του 1930 υπήρξε μια δημιουργική εποχή για τους μηχανικούς και τους αρχιτέκτονες. Η<br />

ελληνική κοινωνία και οι εκπρόσωποι της τέχνης και της τεχνικής είχαν τη διάθεση να<br />

γίνουν μοντέρνοι, πράγμα που αναβλήθηκε λόγω του πολέμου. Από τότε πολλές φορές<br />

ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός έμεινε στη μέση, σε μια διαρκή αναβολή και αναμονή<br />

για το μέλλον, όπως έμειναν να εκκρεμούν τα κοινωνικά οράματα των στοχαστών του<br />

Μοντερνισμού για έναν κοινωνικό χώρο, ανοιχτό, διαφανή, δημόσιο, δημοκρατικό,<br />

σχεδιασμένο από αρχιτέκτονες με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.<br />

[40] Η.Π. Νικολούδης, Εισαγωγή στο Αριστοτέλης, Όργανον 2: Τοπικά Α, Β, Γ, Δ, Ε. Αθήνα: Κάκτος, σ. 38.<br />

Ε Ν Ο Τ Η Τ Α I : Α Π Ο Τ Η Ν Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο Υ<br />

113

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!