MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN HAROLD B. LEE

127
KABANATA 11
At tila pagkatapos maituro ng Pangulo ang araling iyon, na nakintal
na mabuti sa aking isipan, sinabi niyang, “Mga kapatid, lumuhod
tayo sa panalangin.” At nagising ako matapos siyang
manalangin, na may makalangit na damdamin na para sa aki’y
noon ko lamang nadama, nag-iisip kung makapagpapatuloy ako
hanggang sa maabot ko ang mataas na pamantayan ng pagkalugod
sa paglilingkod at pagmamahal sa mga anak ng Panginoon
na naikintal [sa aking isipan] ng panaginip na iyon. 16
Salamat sa Diyos sa paghahayag sa pamamagitan ng kapangyarihan
ng Espiritu Santo, na nagpapatotoo sa aking kaluluwa na
alam ko nang buong kaluluwa ko na buhay [ang Panginoon], na
Siya ang Tagapagligtas ng daigdig. Alam kong [ang templo] ay banal
na lugar kung saan Niya maihihiga ang Kanyang ulo dahil sa
kabanalang naroon. Nawa kayo na nagpupunta dito ay magpunta
nang may banal na puso, na may mga mata at isipan at
puso na nakatuon sa Diyos upang madama ninyo ang Kanyang
presensiya. 17
Mga Mungkahi sa Pag-aaral at Talakayan
• Sa anong mga paraan naging “gabay at proteksiyon” sa inyo
ang templo?
• Paano ninyo ihahambing ang makalupang kayamanan sa walang
hanggang kayamanan na nakakamtan sa templo?
• Bakit mahalaga na makisali tayo nang madalas hangga’t kaya
natin sa pagsamba sa templo?
• Anong mga pagpapala ang dumating sa inyo bilang bunga ng
paggawa ng gawain sa templo at ng kasaysayan ng mag-anak?
• Bakit kailangan tayong magpunta sa bahay ng Panginoon na
may malilinis na kamay at dalisay na puso? Maliban sa pagiging
karapat-dapat, anu-ano pa ang ibang mga paraan na makapaghahanda
tayo sa pagdalo sa templo?
• Bakit ang pagkatutong mahalin at paglingkuran ang iba ay
mahalagang paghahanda sa pakikibahagi sa mga pagpapala
ng templo?