MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN HAROLD B. LEE

245
KABANATA 22
Bihira, kung mayroon man, ang tunay na dakilang kaluluwa
na hindi sinubukan sa pamamagitan ng mga luha, at paghihirap—na
sa wari’y pinungusan mismo ng kamay ng punong hardinero.
Sa paggamit ng kutsilyo at karit ang sanga ay
matatabasan at mahuhubog ayon sa disenyo ng makapangyarihang
Diyos, upang mamunga ito nang husto.
Kailangang pagtiisan ng bawat isa sa inyo ang mga pagsubok,
at kahirapan, at sakit at panghihina ng kalooban. Kung matatandaan
ninyo, kapag may lungkot at dusa, kayo ay maaaliw kung
matututuhan ninyo ang aral na ito: “Sapagkat pinarurusahan ng
Panginoon ang kaniyang iniibig, at hinahampas ang bawa’t tinatanggap
na anak” (Mga Hebreo 12:6.)—at muli: “Anak ko, huwag
mong hamakin ang parusa ng Panginoon; ni mayamot man sa kaniyang
saway: Sapagka’t sinasaway ng Panginon ang kaniyang
iniibig: gaya ng ama sa anak na kaniyang kinaluluguran” (Mga
Kawikaan 3:11–12). 9
Nag-aalala si Propetang Joseph [Smith]. . .dahil sa mga kilos
ng karahasan laban sa mga Banal at natatandaan ba ninyo na sa
gitna ng kanyang mga problema ay napabulalas siya na, “O
Diyos, gaano ba katagal bago makita ng inyong mga mata at marinig
ng inyong tainga ang kaawa-awang daing ng mga Banal at
ipaghiganti ang kanilang mga kaapihan sa ulo ng kanilang mga
kaaway?” [Tingnan sa D at T 121:1–6.] At para bagang kinalong
ng Guro ang nahintakutang bata at nagsabing:
“Aking anak, kapayapaan ay mapasaiyong kaluluwa; ang
iyong kasawian at ang iyong mga pagdurusa ay maikling sandali
na lamang;
“At muli, kung ito ay iyong pagtitiisang mabuti, ang Diyos ay
dadakilain ka sa itaas; ikaw ay magtatagumpay sa lahat ng iyong
mga kaaway.” (D at T 121:7, 8)
Pagkatapos ay nakagugulat ang kanyang sinabi:
“. . .alamin mo, aking anak, na ang lahat ng bagay na ito ay
magbibigay sa iyo ng karanasan, at para sa iyong ikabubuti.”
(D at T 122:7)
. . .Tapos ay sinabi ng Guro:
“Ang Anak ng Tao ay nagpakababa-baba sa kanilang lahat. Ikaw
ba’y nakahihigit sa kanya?