MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN HAROLD B. LEE

235
KABANATA 21
nais nating maging perpekto at matagpuan ang pagpapalang dulot
ng kagalakan ng kalooban.
Mapapalad ang mga mapagpakumbabang-loob.
Mapapalad ang nangahahapis.
Mapapalad ang nangagugutom at nangauuhaw sa katuwiran.
Mapapalad ang mga may malinis na puso. [Tingnan sa Mateo
5:3–4, 6, 8.]
Pagpapakumbabang-loob
Ang pagpapakumbabang-loob ay ang pagkadama na kayo
mismo ay espirituwal na nangangailangan, laging umaasa sa
Panginoon para sa inyong kasuotan, sa inyong pagkain at hangin
na nilalanghap, sa inyong kalusugan, inyong buhay; batid na walang
araw na lilipas nang walang taimtim na panalangin ng pasasalamat,
para sa patnubay at kapatawaran at sapat na kalakasan
para sa mga pangangailangan sa bawat araw. Kung mababatid ng
kabataan ang kanyang espirituwal na pangangailangan, kapag
nasa mapanganib na lugar kung saan ang buhay niya mismo ay
nanganganib, siya’y makalalapit sa bukal ng katotohanan at mabibigyang-inspirasyon
ng Espiritu ng Panginoon sa sandali ng pinakamalaking
pagsubok sa kanyang buhay. Tunay na
nakalulungkot para sa isang tao, na dahil sa yaman o natutuhan
o makamundong paninindigan, ang isipin na kaya niyang magisa
ang espirituwal na pangangailangang ito. [Ang pagpapakumbabang-loob]
ang kabaligtaran ng kapalaluan o kayabangan. . . .
Kung sa inyong kapakumbabaan ay madama ninyo ang inyong
espirituwal na pangangailangan, kayo ay handa na para ampunin
sa “Simbahan ng Panganay, at maging hinirang ng Diyos.”
[Tingnan sa D at T 76:54; 84:34.]
Mahapis
Upang mahapis, tulad ng ituturo dito ng aral ng Guro, kailangang
ipakita ng isang tao ang “pagkalumbay na ikapagsisisi” at
makamtan ng taong nagsisi ang kapatawaran ng mga kasalanan
at hindi na balikan pa ang mga gawain na dahilan ng kanyang
pagkahapis. [Tingnan sa II Corinto 7:10.] Ito ay upang makita,
tulad ni Apostol Pablo, ang “[kagalakan] sa ating mga kapigha-