MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN HAROLD B. LEE

211
KABANATA 19
Paano tayo espirituwal na nabibiyayaan ng pag-aayuno
at pagbabayad ng handog mula sa ayuno?
Tinanong ko ang sarili ko, “Ano ang batas ng pag-aayuno?” at
nakita kong ipinaliwanag ito ni Pangulong Joseph F. Smith sa
mga salitang ito na sa palagay ko ay binigyan ng higit na napakainam
na pakahulugan:
“Samakatwid ay tungkulin ng bawat Banal sa mga Huling Araw
na ibigay sa kanyang obispo, sa araw ng ayuno, ang pagkain na
kakainin sana niya at ng kanyang pamilya sa araw na iyon, upang
maibigay ito sa mga maralita para sa kanilang kapakinabangan at
pagpapala; o kaya, bilang kapalit ng pagkain, ang halagang katumbas
nito, o, kung mayaman naman ang tao, ang bukas-palad
na donasyon, sa salapi, ay dapat itabi at ilaan sa mga maralita.”
[Gospel Doctrine, ika-5 edisyon (1939), 243.]
Matapos iyon ay tinanong ko ang aking sarili, “Ano ang mga
pagpapalang ipinangako sa atin ng Panginoon dahil sa pagaayuno
at pagbabayad ng handog mula sa ayuno?” Ibinigay sa
akin ni Pangulong [Heber J.] Grant sa isang pahiwatig na nakatala,
ang mga sagot na ito: una, ang pinansiyal na pagpapala at
kasunod nito, ang espirituwal. Ito ang sabi niya, hinggil sa pinansiyal
na pagpapala:
“Hayaan ninyong ipangako ko sa inyo ngayong araw na ito na
kung mula sa araw na ito ang mga Banal sa mga Huling Araw ay
buong katapatan at may-kaalamang susundin ang buwanang
pag-aayuno at babayaran sa kamay ng kanilang mga obispo ang
totoong halaga na gagastusin sana nila sa pagkain ng dalawang
kainan na kanilang ipinagpaliban. . .ay mapapasaatin ang lahat
ng salaping kailangan upang mapangalagaan ang lahat ng tamad
at mga maralita.” [Gospel Standards, tinipon ni G. Homer
Durham (1941), 123.]
Ito naman ang sabi niya hinggil sa mga espirituwal na pagpapala:
“Ang bawat nabubuhay na kaluluwa sa mga Banal sa mga
Huling araw na nag-aayuno sa loob ng dalawang kainan minsan
sa isang buwan ay magkakaroon ng espirituwal na pakinabang at
magkakaroon ng pananampalataya sa ebanghelyo ng