MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN HAROLD B. LEE

KABANATA 23
Sinabi niya sa nagdadalamhating si Marta, noong mamatay ang
kanyang kapatid na si Lazaro: “Ako ang pagkabuhay na maguli, at
ang kabuhayan: ang sumasampalataya sa akin, bagama’t siya’y
mamatay, gayon ma’y mabubuhay siya.” (Juan 11:25.)
Sa mga Judio na nagbabalak pumatay, ang Kanyang pahayag
tungkol sa Kanyang banal na kapangyarihan ay higit na malinaw
at makahulugan. “Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa
inyo, Dumarating ang panahon, at ngayon nga, na maririnig ng
mga patay ang tinig ng Anak ng Dios; at ang mangakarinig ay
mangabubuhay.
“Sapagka’t kung paanong ang Ama ay may buhay sa kaniyang
sarili, ay gayon din namang pinagkalooban niya ang Anak na
magkaroon ng buhay sa kaniyang sarili;
“At. . .ng kapamahalaang makahatol, sapagka’t siya’y Anak ng
[Diyos].” [Juan 5:25–27.]
Kasunod na kasunod ng Kanyang sariling pagkabuhay na maguli,
dumating ang katibayan ng ikalawang kakaibang kapangyarihan
na ibangon mula sa patay, hindi lamang ang Kanyang sarili,
kundi ang iba pa “na bagama’t patay, ay naniwala sa Kanya.”
Ginawa ni Mateo ang simple at tuwirang tala na ito ng mahimalang
pagkabuhay na mag-uli ng matatapat, mula sa mortal na kamatayan,
“At nangabuksan ang mga libingan; at maraming
katawan ng mga banal na nangakatulog ay nangagbangon, At
paglabas sa mga libingan pagkatapos na siya’y mabuhay na maguli
ay nagsipasok sila sa bayang banal at nangapakita sa marami.”
[Mateo 27:52–53.]
Ni hindi rin dito nagtatapos ang mga nakatutubos na kapangyarihan
ng tanyag na Anak ng Diyos na ito. Sa paglipas ng mga
panahon, sa bawat dispensasyon, ay dumarating ang nakapagpapasayang
pangako: “Sapagka’t kung paanong kay Adam ang lahat
ay nangamamatay, gayon din naman kay Cristo ang lahat ay bubuhayin,”
(I Corinto 15:22), “. . .ang mga nagsigawa ng mabuti,
ay sa pagkabuhay na maguli sa buhay; at ang mga nagsigawa ng
masama, ay sa pagkabuhay na maguli sa paghatol.” (Juan 5:29.)
Mabilis na lumilipas ang panahon tungo sa kumpletong katuparan
ng Kanyang banal na misyon.
256