MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN HAROLD B. LEE

KABANATA 13
“At tuturuan din nila ang kanilang mga anak na manalangin, at
magsilakad nang matwid sa harapan ng Panginoon.” [D at T 68:25,
28.] 11
Ang pinakamabisang sandata natin laban sa kasamaan ng daigdig
sa ngayon, maging anuman ang mga ito, ay ang di-natitinag
na patotoo sa Panginoon at Tagapagligtas, si Jesucristo. Turuan
ang inyong maliliit na anak habang nakaluhod silang kasama
ninyo at lalaki silang matatag. Maaaring maligaw sila, ngunit ang
inyong pagmamahal at inyong pananampalataya ang magbabalik
sa kanila. 12
Dapat tandaan ng mga magulang na kailangan silang magsikap
nang buong katapatan, upang matiyak na walang mga batugan,
na ang mga anak ay hindi lalaki sa kasamaan, at sa halip
ay maturuan na tapat na hangarin ang mga kayamanan ng kawalang-hanggan,
upang ang kanilang mga mata ay hindi mapuno
ng kasakiman (tingnan sa D at T 68:30–31). Iyan ngayon
ang responsibilidad ng ama at ina. Ibinibigay ng Panginoon sa
mga magulang ang pangunahing tungkulin ng pagtuturo sa mga
pamilya. 13
Dapat maituro sa bawat bata na siya’y anak ng mga banal na
magulang at tungkulin ng bawat bata na matutong kumilos tulad
ng isang anak na lalaki o anak na babae ng Diyos upang sa sandali
ng pangangailangan ay makapanalangin siya at maging karapat-dapat
sa mga kabutihang-loob na dapat lamang tanggapin ng
isang matapat na anak.
Dapat ituro sa bawat anak na ang kanyang katawan ay templo
ng Diyos at kung gibain ng sinuman ang templo ng Diyos ay gigibain
siya ng Diyos [tingnan sa I Corinto 3:16–17].
Dapat matutuhan ng bawat anak na ang sapat na pananampalataya
tungo sa pagiging perpekto ay makakamtan lamang sa pamamagitan
ng pagsasakripisyo. Maliban na matutuhan niyang
isakripisyo ang kanyang mga hilig at hangarin ng laman bilang
pagsunod sa mga batas ng Ebanghelyo, siya ay hindi magiging
dalisay at banal sa harapan ng Panginoon.
Dapat maturuan ang bawat anak na igalang ang mga sagisag
ng mga sagradong bagay at igalang ang awtoridad sa tahanan, sa
Simbahan, at sa pamayanan.
146