14 - 17

AYDIN, Seda
Âlî’nin “Mihr Ü Mâh” ı ile XVI. Yüzyılın Büyük Şairlerinin Beyitlerinde Geçen Mihr ve
Mâh Mazmunlarının Mukâyeseli İncelemesi
Osmanlı Devleti’nin hemen her sahada zirve olduğu bir dönem olan XVI. yüzyıl, Klâsik Türk Edebiyâtı’nın da en
verimli zamânıdır. Mihr ve mâh, Klâsik Türk şiirinde her şairin kullanmış olduğu mazmunlardandır. Bu bildiride, mihr ve
mâh mazmunlarının XVI. yüzyılın zirve şahsiyetleri olan Fuzûlî, Bâkî, Nev’î, Taşlıcalı Yahyâ ve Hayâlî Bey’in beyitlerinde
nasıl geçtiğine göz gezdirdikten sonra, şairliğinden çok tarihçiliği ile tanınan Gelibolulu Mustafa Âlî’nin “Mihr ü Mâh” adlı
mesnevîsinde hangi anlam katmanlarına büründüğünü karşılaştırmalı olarak ele alacağım.
Comparative Analysis of Âli’s “Mihr ü Mâh” and Metaphorical Explanation of Sun and Moon in
Greatest Poets of XVI th Century
Classical Turkish Literature blossomed through the rise of the Ottoman Empire in 16 th century. In Classical Turkish
Poetry, mihr (means sun) and mâh (means moon) metaphors were used by almost every poets. In this notification, I am
going to glance through how these metaphors were used by the distinguished men of poetry like Fuzûlî, Bâkî, Nev’î, Taşlıcalı
Yahyâ and Hayâlî Bey in their couplets, then I am going to focus on the metaphoric perspectives of these expressions
in the mathnawi called “Mihr ü Mâh” by the poet Gelibolulu Mustafa Âlî, who is better known as a historian.
36|