14 - 17

ÇİÇEK, Muhammed Talha
Hicaz’da Devlet’i Müzakere Etmek: Osmanlı İmparatorluğu ve Arap Aşiretleri, 1840-1914
Bu tebliğde Osmanlı Devleti’nin Hicaz’da hangi teknik ve stratejileri kullanarak Arap aşiretlerini kontrol ettiği
sorunsallaştırılacaktır. Söylem’den ziyade pratiklerden hareket edecek olan tebliğin temel iddiası, Osmanlı Devleti’nin
Arap aşiretlerini kontrol altında tutmak için kullandığı tekniklerin temelinde “müzakere”nin olduğu yönündedir. Mevcut
“kolonyalist” literatürün iddia ettiğinin tersine karşımızda sadece devletin tek ve zorlayıcı aktör olduğu bir süreç değil, iki
tarafın da aktif özneler olarak katkı yaptığı, dinamik bir durum olduğu görülmektedir. Hem devlet, hem de aşiretler kendi
pozisyonlarından birtakım tavizler vermek suretiyle yeni bir uzlaşmaya varmaktadırlar. Bu sayede aşiretler sadece “düzen”i
bozan “unsurlar” olmaktan çıkarılmamış, aynı zamanda düzen kurucu aktörlere dönüşmüşlerdir. Temel kaynak olarak Osmanlı
ve İngiliz arşiv malzemeleri kullanılacaktır.
Negotiating the State in the Desert: The Ottomans and Arab Bedouin in Hijaz, 1840-1908
This paper explores the techniques and strategies used by Ottoman authorities to control the Bedouin with a specific
focus on the province of Hijaz between 1840 and 1908. Using primary sources from the Ottoman and British archives,
it argues that the Ottoman Empire developed a ‘politics of negotiation’ towards the tribes in
Its attempt to secure cities and major pilgrimage and trade routes against tribal attack. The principal agents of
the empire who made this negotiated governance possible were the amir of Mecca and the governor of Hijaz. As a result of
this policy, imperial authorities had to give significant concessions to the tribes, and
They thus incorporated them into the province’s imperial order. When the Ottoman economy went through a
crisis, as in the 1900s, negotiated governance and order faced great problems.
|75