12.07.2015 Views

Revista de Letras - Utad

Revista de Letras - Utad

Revista de Letras - Utad

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

142 Barbara Schäfer-Prieß(iuncta cum verbo Ey, as, ha), Quia juncta cum verbo Tenho, tems, tem, Lusitana est.Rectè enim dicimus Tenho sido bom estudante: Tens sido bom soldado. Fui bonusscholasticus. Fuisti bonus miles (Pereira 1672: 53-54).De maneira diferente, como cem anos antes <strong>de</strong>le contemplara ManuelÁlvares, os perfeitos compostos não parecem ter nenhum significado restrito emrelação ao perfeito sintético. Bento Pereira omite a indicação <strong>de</strong> que o perfeitoanalítico não po<strong>de</strong>ria ser utilizado em todos os contextos. Nada indica, contudo,que as formas tenho / tem sido nos dois exemplos tenham um significadodiferente do que têm no português mo<strong>de</strong>rno (durativo com referência aopresente, cf. Vázquez Cuesta e Luz 1980: 525-526)Em primeiro lugar, Pereira (1672: 35) distingue apenas os cinco modos <strong>de</strong>Donato e esclarece: «Hæc diversitas modorum in singulis verbis nascitur exdiversitate modorum, qui reperiuntur in confabulatione humana». As suas<strong>de</strong>finições para os modos individuais são as seguintes:Indicativo: «Quòd Lusitanum idioma loquatur <strong>de</strong> modo Indicativo, patebit exquadam eloquij simplicitate, v.g. quando verbum ante se non habet aliquamparticulam, vt quando dicimus. Amo, amava, amey, amara, amarey:excipitur futurum perfectum. Ia entam eu terey amado, quo tempore poniturparticula ja entam» (Pereira 1672: 35).Imperativo: «Imperativus modus dignoscitur ex imperio, quo aliquid fieriiubemus, v.g. Ama tu, Amaràs tu (Pereira 1672: 35).Optativo: «Optativus innotescit ex <strong>de</strong>si<strong>de</strong>rio explicato per particulas Oxala,Gueyra [sic!] Deos, Praza a Deos, Prouvera a Deos, Vtinam: Oxala amaraeu, ou amasse: utinam amarem, aut amassem: Prouvera a Deos que amaraeu: Placuerit Deo, quòd ego amavissem. Praza a Deos que ame eu. PlaceatDeo quòd ego amem» (Pereira 1672: 35-36).Conjuntivo: «Conjunctivus patet ex particula como. v. g. como eu amo, Comoeu amava: cum amem, cum amarem» (Pereira 1672: 36).Infinitivo: «Infinitivus apparet ex particula que, v. g. que amo, que amey.Amare, amavisse. Aliquando innotescit ex sola conjunctione duorumverborum, v.g. <strong>de</strong>sejo amar, ou <strong>de</strong>sejo ser amado. Cupio amare, vel cupioamari» (Pereira 1672: 36).Os restantes modos, o potencial e o permissivo, são tratados separadamentecomo «[...] duos alios minùs vulgares, sed val<strong>de</strong> elegantes, quorum idiomatalinguæ tum Lusitanæ, tum Latinæ magnum leporem conferunt, ac energiam»(Pereira 1672: 58):

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!